ତରୀ ଟିଏ

ଖାଲ, ଢ଼ିପ,ପାହାର ଓ

    କେତେ ଝଡ଼ ମାଡ,

ସାମୁଦ୍ରିକ ଝଡ଼ ପୁଣି

    ବରଫ ପାହାଡ଼... !

ଲୀନ ହୋଇଯିବ କାଳେ

    ଲାଗେ ଭାରି ଡର ,

ତଥାପି ଆଗକୁ ମାଡ଼ି

    ଆଗରେ ପଥର....!

ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ମଖମଲ

    ପଥର ଅନେକ ,

ତଥାପି ତରୀଟି ଧାଏଁ

    ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା ପଥ... !

ଉଠି ପଡି, ପଡି ଉଠି

    ଆଗକୁ ଧାଇଁଛି ,

ଦୁଃଖ ସୁଖର କାଠରେ

    ତା' ବକ୍ଷ ବାନ୍ଧିଛି... !

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଆହୁଲାକୁ

    କାଠରେ ଧରିଛି ,

ତେଲ ଲୁଣ ସଂସାରକୁ

    ନାବରେ ରଖିଛି... !

ଦୁଃସ୍ବପ୍ନ ଓ ମାନ୍ଦା ବେଳା

    ପଛରେ ଫିଙ୍ଗୁଛି ,

ନୂତନ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ

    ଆଗରେ ଖୋଜୁଛି... !

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ଭାସେ

    ତା' କର୍ମର ଲେଖା ,

ଲୀନ ହେବ ସାଗରରେ

    ଧର୍ମ ଏକା ସଖା... !