ତା ବିନା ବୃଥା ଏ ସଂସାର

ଦଳିତ ଅଞ୍ଜନ ବୋଳା କଞ୍ଜବଦନ

ରବି,ଶଶି ଦୁଇ ତାର ଚକା ନୟନ ।।

ନାଶିକା ତା ମେରୁଗିରି ,ହୃଦୟ ତା ବିଶ୍ଵପୁରୀ

ଉଦର ଭୂଧରମାଳା , 

ଗ୍ରହ, ନକ୍ଷତ୍ର ତା କଣ୍ଠେ

କଣ୍ଠିମାଳ ସମାନ , ଦଳିତ ଅଞ୍ଜନ ବୋଳା ।।

ନିଶ୍ଵାସ ତା ଅଣଚାଶ , ବିଶ୍ଵତ୍-ମୁଖ ଦେବାଧିଶ  

ବୈନତେୟ ରଥା ରୁଢ

ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ପୁରୁଷ ପରା

ସେହି ରମା ରମଣ , ଦଳିତ ଅଞ୍ଜନ ବୋଳା।।

ପାଦନଖ କୋଣୁ ତାର , ଝରଇ ଜାହ୍ନବୀ ଧାର

ଅନନ୍ତ ଅଙ୍କେ ଶୟନ

କ୍ଷୀରାବ୍ଧୀ ସାଗର ଗର୍ଭେ

ବିଜେ ଶ୍ରୀନାରାୟଣ , ଦଳିତ ଅଞ୍ଜନ ବୋଳା।।

ସେତ ଜଗତର ପତି , ସେତ ଅଗତିର ଗତି

ତାବିନା ଏ ସଂସାରରେ

ଯେତେ ଚିନ୍ତା କଲେ ସବୁ

ଶୂନ୍ୟ ବୃଥା ଚିନ୍ତନ , ଦଳିତ ଅଞ୍ଜନ ବୋଳା ।।

ଅଭୟ ସେ ଛନ୍ଦା ପଦେ , ଆଶ୍ରୟ ଲୋଡ଼ନ୍ତି ସର୍ବେ

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଫୁଲ ଅର୍ପଣ

କରି ପଶିଲା ଶରଣ

ହେ ପତିତପାବନ , ଦଳିତ ଅଞ୍ଜନ ବୋଳା ।।