ସ୍ପର୍ଶ

ନିରୋଳା ହୃଦୟେ କେବେ କେବେ କେହି

ଆସି ଛୁଇଁ ଦେଇ ଯାଏ

ନିଛାଟିଆ ମନ ଲାଗେ ବୃନ୍ଦାବନ

ଯେବେ ତାର ସ୍ପର୍ଶ ପାଏ ।

କେବେ ସେହି ସ୍ପର୍ଶ ସପନ ରୂପରେ

କେବେ ପୁଣି ବିଶାରଦ

କେବେ ଆସେ ସାଜି ଜୀବନ ଜୀବିକା

କେବେ କରେ ସ୍ୱପ୍ନବଦ୍ଧ ।

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସ୍ପର୍ଶ ଯେ ଶିଖାଏ

ଜୀବନ ଜିଇଁବା କଳା

କେବେ ପ୍ରିୟା ପ୍ରୀତି କରେ କ୍ଷୀଣ ଶକ୍ତି

ହୃଦୟରେ କରି ହାଲ୍ଲା ।

ଜୀବନର ପଥ ନିଏ ନୂଆମୋଡ଼

ବଦଳାଇ ଚିନ୍ତାଧାରା

ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ହାରିବାର ସ୍ପର୍ଶ

ଅଦ୍ଭୁତ ଜିଜ୍ଞାସା ଧାରା । 

ଅସମ୍ଭବ ମଧ୍ୟ ସମ୍ଭବ ହୁଅଇ

ପାଇଲେ ପ୍ରଶଂସା ସ୍ପର୍ଶ

ମହାମାନବ ଯେ ରାକ୍ଷସ ସାଜଇ

ପାଇ ନଷ୍ଟ ପରିବେଶ ।

ସ୍ପର୍ଶ ବଦଳାଏ ଜୀବନର ଗତି

ବଦଳିଲେ ପରିସ୍ଥିତି

ଯୁକ୍ତତ୍ମକ ଭାବେ ସ୍ପର୍ଶର ଗ୍ରହଣ

ମସ୍ତିଷ୍କେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରାପ୍ତି ।।