ସ୍ପନ୍ଦନ

ମୋତେ ତ ଦେଖିନ ଜୀବନ କାଳରେ

ସ୍ପନ୍ଦନ ମାପିଲ ଚାହିଁକି 

ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖର ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ତୁମେ

ସହଭାଗୀ ହେଲ କାହିଁକି ?

ତୁମର ସ୍ବପ୍ନଟି ସାକାର ହେବ କି

ନ ହେବ ଈଶ୍ୱର ଜାଣନ୍ତି

ମୋର ମନ କିନ୍ତୁ ଭ୍ରମୁଛି ଚୌଦିଗେ

ଲାଗୁଛି କେମିତି ଯେମିତି।

ତୁମ ବଡ଼ ମନ ପାଖରେ ମୋହର

ଏ ନୀଚ୍ଚ ଭାବନା କାହିଁକି 

ସ୍ପନ୍ଦନ କହୁଛି ଆଗକୁ ଆଗକୁ 

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦେବ ନାହିଁକି?

ତୁମ ପଦଯାତ୍ରା ସଫଳ କରାନ୍ତୁ 

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପାଖେ ମିନତି 

ସେନେହ ଶରଧା ବିଶ୍ଵ ଦରବାରେ

ଜାଗି ଉଠୁଥାଉ ନିଇତି।

ତୁମେ ତ ସତରେ ଈଶ୍ୱରଠୁ ବଳି

ଭାବରେ ବାନ୍ଧିଲ ଯେତିକି 

ମୋର ପାଖେ କିନ୍ତୁ ଧୀଟ ନୀଚ୍ଚ ଗୁଣ

ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ଆସେ କତିକି।