ସନ୍ତାନ ଦିଅନ୍ତି ସ୍ୱପ୍ନ

ତୁମ ପରି ମୋର ପୁଅ ଥିଲା,

ଗେହ୍ଲା ସରଧାରେ ବଢିଥିଲା ।

ସେନେହରେ ତାକୁ,

କୋଳାଏ କାଖାଏ,

ମନ ଦେଇ ପାଠ ପଢୁଥିଲା ।।

ସୁନ୍ଦର ସୁଶୀଳ ଦେହ ତାର,

ରୂପରେ ନାହିଁ କେ ସରି ତାର ।

ଶ୍ରେଣୀରେ ପ୍ରଥମ,

ହୋଇ କରି ସିଏ,

ପାଇଗଲା ବୃତ୍ତି ପୁରସ୍କାର ।।

ଶ୍ରେଣୀରେ ପ୍ରଥମ ହେଉଥିଲା,

ଉପଦେଶ କେତେ ନେଉଥିଲା ।

ଖୋଇ ଦେଲେ ଖାଏ,

କୋଳରେ ମୋ ଶୁଏ,

ଯାହା ଇଛା କରେ ପାଉଥିଲା ।।

ଆଜି ମୋର ପୁଅ ବଡ଼ ହେଲା,

ମହାବିଦ୍ୟାଳୟେ ଯୋଗ ଦେଲା ।

ରୂପ ଗୁଣ ଦେଖି,

ଆଦରନ୍ତି ସବୁ,

ସୁନାମ କେତେ ସେ ପାଉଥିଲା ।।

ଏହା ଦେଖି ମୁଇଁ ହେଲି କାବା,

ଛାତି କୁଣ୍ଢେ ମୋଟ କରେ ଅବା ।

କାମ ଲାଗେ ନାହିଁ,

ପାଦ ମୋ ଉଡଇ,

ଆଉ କିଏ ମୋର ଅଛି ଅବା ।।

ସରକାରୀ ଚାକିରୀ ପୁଅ କଲା,

ମିଛ ସପନ ସେ ଦେଖାଇଲା ।

କୋଠା ଘର କଲା,

ମୋଟର କିଣିଲା,

ନ ଜଣାଇ ମୋତେ ବିଭା ହେଲା ।।

ବୟସ ମୋହର ବଢ଼ୁଥିଲା,

ଅଜଣା ରୋଗଟେ ଗ୍ରାସ କଲା ।

ବୋହୁ ଘୃଣା କରେ,

ହାତେ ନାକ ଟେକି,

କୁହେ ବୁଢ଼ୀ ଆମ କଣ୍ଟା ହେଲା ।।

ପୁଅ ବୋହୂ ଦୁହେଁ ମିଶି ଗଲେ,

କେତେ ଫୁଟୁ ଫାଟ ହେଉଥିଲେ ।

ଅଜଣାତେ ମୋତେ,

ତୀର୍ଥ ଯିବା କହି,

ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମେ ନେଇ ଛାଡି ଦେଲେ ।।

ସପନ ଦିଅନ୍ତି ସବୁ ମିଛେ ,

ଧାଇଁ ଥାନ୍ତି ସବୁ ସ୍ୱାର୍ଥ ପଛେ ।

କେତେ ଅଳି ସହି,

ବଢ଼ାଇ ପୁଅକୁ,

ଯମ କିଆଁ ଲୁଚୁ ମିଛେ ମିଛେ ।।

ଆଜି ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ବିତି ଗଲା,

ସତରେ ମୋ ପୁଅ ଭୁଲି ଗଲା ।

ନାତି କି ନାତୁଣୀ,

ହୋଇଥିବ ପୁଣି,

ବ୍ୟାକୁଳ ମନ ମୋ ଖୋଜୁଥିଲା ।।

ଆଜି ପୁଅ ମୋର ଆସି ଅଛି,

ଜୌତିଶ କଣ ବା କହି ଅଛି ।

ମାତୃ ସେବା କଲେ,

ସନ୍ତାନ ପାଇବୁ,

ଏମିତି କହିସେ କାନ୍ଧୁ ଅଛି ।।

ମହେଶ୍ଵର ସାହୁ

ଗୋପୀବିନ୍ଧା, ବ୍ରାହ୍ମଣ ଗାଁ,

ବାଲେଶ୍ୱର(ଭଦ୍ରକ)