ସ୍ନିଗ୍ଧ ପ୍ରଭାତ

ନିଦ୍ରାତେଜି ବାବୁ ଉଠରେ

ଏତ ସ୍ନିଗ୍ଧ ପ୍ରଭାତ

ଆନନ୍ଦ ଆବେଗେ ପକ୍ଷୀଏ

କରୁଛନ୍ତି ସ୍ୱାଗତ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେବ ହାତ ଲମ୍ବାଇ

ଦ୍ୟନ୍ତି କୋମଳ ।

ଲୋକ, ଖାଦ୍ୟପ୍ରାଣ ବାଣ୍ଟନ୍ତି

ସ୍ନେହରେ ହୋଇ ପ୍ରୀତ ।

ମଧୁର ଆବେଗେ ପବନ

କରଇ କୋଳାଗ୍ରତ

ଭବନା ଟକେ ଅଭିନୟ

ପାଇଁ ତୁମେ ପ୍ରେରିତ ।

ଅମ୍ଳଜାନ ପୁଣି ବାଣ୍ଟନ୍ତି

ବ୍ରୁକ୍ଷେ ହୋଇ ତତ୍ପର

ନିଶ୍ୱାସ, ପ୍ରଶ୍ୱାସେ ବ୍ୟାଘାତ

ସବୁ ହୋଇବ ଦୂର ।

ପୁଷ୍ପ ବାଟିକା ରେ ପୁଷ୍ପଯେ

ଦେଇଛନ୍ତି ଇଶ୍ୱର

ତା ମଧ୍ୟେ ସ୍ୱାଗତ ତୁମକୁ

କରୁଛନ୍ତି ଭ୍ରମର ।

ଫଳମାନେ ବୃକ୍ଷୁ ଝଡିନ

ଆହ୍ୱାନନ୍ତି ତୁମକୁ

ଆସ ଆସ ମୋର ବନ୍ଧୁ ଗୋ 

ଆସ ମୋର ପାଶକୁ ।

ସମଗ୍ର ସଂସାର ତୁମର

ଅଭ୍ୟର୍ଥନା କରନ୍ତି

ଇଶ୍ୱର ପ୍ରେରିତ ଆଜିର

ତୁମେ ଆମ ଅତିଥି ।

ସାମୟିକ ମୃତ୍ୟୁ ତ ନିଦ୍ରା

ବଞ୍ଚାଇଣ ସେଥିରୁ

ପୃଥିବୀ ର ଦିବ୍ୟାଲୋକକୁ

 ଦେଖାନ୍ତି ତ ସ୍ବର୍ଗରୁ ।

ସକାଳୁ ନଉଠି ଯଦ୍ୟପି

ଆମେ ଏ ସି ଲଗାଇ

ଶୋଇ ରହିଯିବା ପ୍ରଭାତ

ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିବା ନାହିଁ ।

ପୃଥିବୀର ସ୍ୱାଗତତା କୁ

ଅସ୍ବୀକାର କରିବା

ମନମାନି ହୋଇ ସର୍ବଦା

ବିଳମ୍ବିତେ ଉଠିବା ।

ବଞ୍ଚାଇଛି ଯିଏ ଆମକୁ

ସ୍ୱୀକାର ନ କରିବା

ରୋଗ ଶୋକେ ପଡ଼ି ନିଶ୍ଚୟ

ଯାତନା ଭୋଗୁ ଥିବା ।

ବାଣ୍ଟୁଛନ୍ତି ଇଶ୍ୱର ସବୁ

ଗ୍ରହଣ ନକରିବା

ଅପମାନ ଦେଇ ତାହାଙ୍କୁ

ବାହାର କରିଦେବା ।

ଏହାକି ଉଚିତ ହୋଇବ

ଥରେ ମନକୁ ଭାବ

ତାଫଳ ତ ତୁମେ ଭୋଗିବ

କେହି ନ ହେବେ ସାଙ୍ଗ ।

ମୋ କଥା ମାନି ତୁ ବାବୁରେ

ପ୍ରାତଃ କାଳରୁଉଠ

ସଂସାରର ଅଭିନୟରେ

ଆଣ ଉପାଧି ତୁତ ।

ଇଶ୍ୱରେ ସମର୍ପି କାର୍ଯ୍ୟ ତୁ

କରିବାରେ ତତ୍ପର

ଖାଦ୍ୟକୁ ସମର୍ପି ଖାଇଲେ

ମଙ୍ଗଳ ହେବ ତୋର ।

ହସି ହସାଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ

ଅଭିନୟ ରେ ପ୍ରୀତ

ଅଭିନୟ ସାରି ବୈକୁଣ୍ଠ

ଧାମହୁଅ ପ୍ରାପତ ।

ମାଆ ଆଶୀର୍ବାଦ ସର୍ବଦା

ତୋର ସାଥିରେ ଅଛି

ପାଣି ପବନ ଓ ବତାସ

ତୋତେ ନଲାଗୁ କିଛି ।

ନଲାଗୁ କିଛି ମୋ ଧନ ରେ

ତୋତେ ନଲାଗୁ କିଛି ।