ସମୟ

କେହି ତ ଅଟକି ନାହିଁ

ଅଟକିବ ନାହିଁ କେବେ

ଅବା କାଉଁରି କାଠିର ପରଶ ମଣିରେ l

ସଳିତା ବି ଜଳିଯାଏ

ଜଳି ଜଳି ସରିଯାଏ

ଜନମେ ଯେ ଲଭେ ମ୍ରୁତ୍ଯୁ କାଳ ନାଗଫାଶରେ ।।

ଅନାଇକି ଦେଖ ତୁମ

ଘର ୱାଲକ୍ଲକଟିକୁ

ଅଟକିଯାଇଛି କିବା କାହା ବାଟ ଚାହିଁକି l

ପ୍ରଭାତ ରବିକୁ ଦେଖ

ନିମ୍ନଗା ବି ଅଟକିନି 

କାଳର କରାଳ କୋଳେ ବହିଯାଏ କ୍ଷଣି କି l l

ଦିବସ ବି ସରିଯାଏ

ରାତ୍ରିକୁ ସେ ମରିଯାଏ

ପାହାନ୍ତିଆ ଆକାଶରେ ତାରାଗଣ ଝଲସେ l

ନିଶାକର କାମ ଶେଷେ

ପ୍ରଭାତ ରବି ଆକାଶେ

ପାଦପ କାନନ ଆଉ କଳିକା ଯେ ହରଷେ l l

ନୂତନ ପ୍ରଭାତ ଉଁଏ

ନବ ସମ୍ଭାବନା ଭରେ

ନୂତନ ଆକାଙ୍କ୍ଷା ଖେଳେ କୈଶୋର ଉଦ୍ଭାସେ l

ନବ ଉଦ୍ଦୀପନା ଆଉ

ନୂଆ କରିବାକୁ କିଛି

 ହ୍ରୁଦୟରେ ଜାଗିଉଠେ ଥିଲେ ବି ସେ ପ୍ରବାସେ l l

ନବ ଶିଶୁ ଆଜି ଯୁବ

କାଲି ହେବ ଭବିଷ୍ୟତ

ଅର୍ବାଚୀନ ଭାରତର ହେବ ସ୍ୱପ୍ନ ହାସଲ l

ପରବର୍ତ୍ତୀ ପୀଢ଼ି ପାଇଁ

ଖୋଲିବ ସେ ନୂଆ ରାହା

ମନେ ମୋର ଏହି ଆଶା ଉଙ୍କି ମାରେ ପ୍ରବଳ l l