ସ୍ମୃତି ତାରା ଫୁଲ

ଜୀବନଟା ସ୍ଵପ୍ନ ପରି

       କେବେ ଭଲ କେବେ ମନ୍ଦ

କାହିଁକି ସେ ହସ ଦେଇ

        ଭରି ଦିଏ କୋହ କାନ୍ଦ ।

କେତେ ମୁହଁ ଦିଶୁ ଥାଏ 

       ସତେ କେତେ ଆପଣାର

ସେ ମୁହଁକୁ ଜାଗା ଦେଇ

       ଗଢି ଉଠେ ବାଲି ଘର ।

ଧୀରେ ଧୀରେ ସେହି ମୁହଁ

       ପାଲଟିଲା ସ୍ଥାଣୁ ଜଡ

ତା ସାଙ୍ଗରେ ଚାଲି ଆସେ

       ଦୁଃଖ ଦୁର୍ବିସହ ଝଡ ।

ଛାଇ ଆଲୁଅର ପରି

       ଚାଲିଥାଏ ଦିନ ରାତି

ଋତୁ ପରି ବଦଳିଲେ

       ସ୍ଵପ୍ନ ଆଜି ଦିଏ ଭୀତି ।

ପ୍ରତାରଣା କରିବାରେ

       ଥାଏ ଏଠି ଭାରି ମଜ୍ଜା

ସରଳ ଜୀବନ ପଡ଼ି

      ଏକା ଏକା ପାଏ ସଜା ।

ଅତି ଆପଣାର ଲୋକ

      ପ୍ରାଣେ ଭରିଥାନ୍ତି ବ୍ୟଥା 

ସ୍ମୃତି ତ ସେପରି ନୁହେଁ

      କାନେ କୁହେ ସୁଖ କଥା ।

ନୀରବକୁ ସାଥୀ କରି

      ବଞ୍ଚିଯାଅ କିଛି ଦିନ

ବାଣ୍ଟିନେବ ଅଧା ଦୁଃଖ

      ବୁଝୁଥିବ ସିଏ ମନ ।

ସ୍ଵାର୍ଥପର ଦୁନିଆଁରେ

      ଦୁଇ ଦିନ ପାଇଁଁ ସାଥୀ

ନିଜର ସୁବିଧା ନେଇ

      ସାଜନ୍ତି ଜୀବନେ ରଥୀ ।

ଶୀତର ସକାଳ ପରି 

      କଅଁଳ ଚମକ ଖରା

ପୁଣି ବଇଶାଖ ସାଜି

      ଜାଳନ୍ତି ଜୀବନ ସାରା ।

ସ୍ମୃତି ରୂପେ ମାନସରେ

      ଖେଳିବେ ଅଭୂଲା ଦୋଳି

କାହାକୁ କହିବ ବନ୍ଧୁ

      ଭାଳି ଭାଳି ଯିବ ଜଳି ।