ସୀମନ୍ତିନୀ

ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ଚୁଟକିରେ ଧରି

ଭରିଛି ସୀମନ୍ତ ମୋର ,

ଦୁଇପଟ ଶଙ୍ଖା ହାତରେ ପିନ୍ଧିଛି

କରିଛି ମୁହିଁ ସଂସାର ।

ଭାଗ୍ଯକୁ ମୋହର ବଦଳାଇ ଦେଲା

ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୁର ସତେ ,

ସେ ସିନ୍ଦୁର ପାଇଁ ସବୁ ସହିଯିବି

ଆସୁ ପଛେ କଷ୍ଟ ଯେତେ ।

ସପନକୁ ମୋର ସାକାର କରିଛି

ଏଇ ବିନ୍ଦୁଏ ସିନ୍ଦୂର,

ଦୁଃଖ ସବୁ ମୋର ହରଣ ହୋଇଛି

ସିନ୍ଦୂରକୁ ପାଇ ମୋର ।

ଜୀବନରେ ଆସୁ ଯେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା

ନଇଁ ଯିବି ନାହିଁ କେବେ,

ସିନ୍ଦୁରକୁ ମୋର ସୁରକ୍ଷା ମୁଁ ଦେବି

ବିପଦ ଆସିବ ଯେବେ ।

ବିଭୁ ପାଦତଳେ ଲୟ ରଖି ମୁଁ ଯେ

ଏତିକି ଅଳି କରଇ

ଶେଷ ସମୟରେ ଚାଲିଯିବି ମୁହିଁ

ସିନ୍ଦୁରକୁ ସାଥେ ନେଇ ।