ଶୂନ୍ୟତା

ଶୁନଶାନ ଚାରିଆଡ଼େ ଚାରିଦିଗ ଖାଲି

ସବୁଆଡେ ଅଛି ଖାଲି ଉଷ୍ମ ମରୁବାଲି

ଶୁଷ୍କତରୁ ଲୁହ ପିଇ

କେମିତି ସେ ଦିଏ ଛାଇ

ଲହୁ ନୁହେଁ ଲୁହ ବୋଧେ 

ଧନ୍ୟ ସେ ତ ମହାନ ହିଁ।

ନାହିଁ ନାହିଁ ର ଉଜ୍ଜଳତା ବେଶ୍ କିଛି

ଅଛି ଅଛି ଅନ୍ଧାରତା ରେ ଯାଏ ଲୁଚି

ସ୍ବପ୍ନିଳ ନିଦ୍ରା ତେଜି

ଅନ୍ଧାରକୁ କରି ପୁଞ୍ଜି

ନାହିଁ ରୁ ଅଛି ଯାଏଁ ଦୂରତାକୁ

ଧିରେ ଧିରେ ଯାଏ ଭେଦି।

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ର ଶୁଭ୍ର ପରି ପ୍ରକାଶରେ

ନ୍ୟୁନତା ଲୁଚିଯାଏ ଅସାଧୁ ଉପାୟରେ

ଜୋର୍ କଲେ ସତ୍ୟ ଦବେ

ମିଥ୍ୟା ନିଜକୁ ବଳୀୟାନ ଭାବେ

ସେହିପରି ଚଳିଯାଏ

ସବୁଥାଇ ପୁଣି ଅଭାବେ।