ଶରଣ ପଶୁଛି

 ଶରଣ ପସଛି ପସୁଛି  ଚରଣେ ତୁମର

   କୃପା କଲ ଲକ୍ଷ୍ମୀପତି ,

ତୁମ ଆଦେଶରେ. ସବୁ ଆତ ଯାତ

     ତୁମ ବିନୁ ନାହିଁ ମୁକ୍ତି ।

ନାନା ଫୁଲମାନ ରଙ୍ଗରେ ଭରିଛ

    ଦେଇଛ ସୁବାସ ଭରି,

ଏ ନୀଳ ଆକାଶ କରିଅଛ ପ୍ରଭୂ

    କରିଛ ଏ ବନ ଗିରି ।

ଘେନ ବାରେ ପ୍ରଭୂ. ମିନତୀ ମୋହର

     ଆରତେ ଡାକୁଛି ମୁହିଁ,

ପ୍ରାଣ ଗଲା ବେଳେ  ପାଦେ ସ୍ଥାନ ଦେବ

      ନିରାଶ କରିବ ନାହିଁ।