👴ଶିଶୁ 👴

ତା ଖୋଲା ହସରେ, ଦରୋଟି ଭାଷାରେ

କି ମାୟା ଥାଏ କେଜାଣି?

ଯୋଗୀ-ଭୋଗୀ-ରୋଗୀ, ବନ୍ଧୁଜନ ମନ

ସହଜରେ ଯାଏ ଜିଣି ।

ଛଳ କପଟତା, ଈର୍ଷା ଦ୍ବେଷ ହିଂସା

ପାରେନାହିଁ ତାକୁ ଛୁଇଁ,

ସେନେହଁ ଶରଧା ପରଶ ପାଇଲେ

ଯାଏ ଆପଣାର ହୋଇ।

ନିରିମଳ ମନ ଆହାକି ସୁନ୍ଦର

କୁଆଁରୀ ଝରଣା ଝର,

କଳକଳ ହୋଇ ନାଚି ନାଚି ହସି

ଝରୁଥାଏ ନିରନ୍ତର।

ଜୀବନ ଜଂଜାଳ, ସଂସାର କଷଣ,

ତାପାଇଁ ସବୁ ଅଜଣା,

ଅବୁଝା ମନରେ ଅଝଟ କରଇ

ମାଗି ଚାନ୍ଦର ଠିକଣା।

ପର-ଆପଣାର ଭାବ, ହାନି ଲାଭ,

ଆୟ ବ୍ୟୟ ଅଟକଳ,

ଝଡରୁ ଦୂରେଇ ଲହରେଇ ନାଚେ

ସବୁଜ ସେ ଦୁର୍ବାଦଳ।

ଆସ ଆଜି ଆମ ବଡ ପଣିଆର

କଳୁଷତା ଦୂରେ ରଖି ,

ଅନ୍ତର ଭିତର ଶିଶୁ ସୁଲଭତା-

ଗୁଣରେ ଉଠିବା ହସି ।