ଶିଶୁ

କୋମଳମତି ଚପଳମତି ଅବୁଝା ସେଇ ଶିଶୁ

ପର ଆପଣା ବୁଝେନି କିଛି ସମସ୍ତଙ୍କ ସହ ମିଶୁ

     ତା'ର କାହାକୁ ନ ଥାଏ ଡର

 ଲୋକେ କହନ୍ତି ,ସେ ପରା ଭଗବାନ ଅବତାର

       ଥାଉ ନ ଥାଉ ଦେହରେ ଜାମା,

       ପିଲା ଠାରୁ ବୁଢା ଗେଲ କରନ୍ତି

       ଗାଲରେ ଦିଅନ୍ତି ଚୁମା

       ବଡ ଲୋକ ନିଶ ଉପାଡି ଦିଏ,

       ତା'ର ଖାତିରି ନଥାଏ ଜମା

  ଧନ୍ୟ ବାଳକୃଷ୍ଣ ରୂପ ,

  ଦର୍ଶନାଭିଳାଷୀ ଶିବ ଆସିଥିଲେ 

        ଦେଖିବାକୁ ଅପରୂପ

  ଯଶୋଦା ମା ଚିହ୍ନି ପାରିଲେନି

         ସେ ଜଟିଆ ବାବାଙ୍କ ରୂପ

   ପୋକ ଜୋକ ଅବା ବିଛା ସାପକୁ

         ନ ଥାଏ ଟିକେ ଭୟ

   ଗୁରୁଣ୍ଡି ଗୁରୁଣ୍ଡି ଆଣ୍ଠୁଆ ଗୋପାଳ

         ତା' କୁ ଧରିବାକୁ ଅଥୟ

    ସେ ତ ଜାଣେନି କିଛି କଥା

    ଚାଲିଚଳନ ହସ ଓ କାନ୍ଦ ,ଦେଖି

         ଆଇ ବୁଢି ର ଘୁରି ଯାଉଥାଏ ମଥା

    ଛନ୍ଦ କପଟ ଜାଣେନା କିଛି ଜାଣେନା ଲଜ୍ଜା ମାନ

    ମା ଙ୍କର ସେ ନୟନତାରା ବାପାଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଚନ୍ଦନ

    ନ ଥାନ୍ତି ତା' ର ଅତି ପ୍ରିୟଜନ ନ ଥାନ୍ତି କେହିଶତୃ

         ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଭୁବନ ଆସିଛି ,ଦିନେ ହୋଇବ ଅଜାତଶତୃ ।