ଶୀତସକାଳେ ମୋ ଗାଁ

ମୋ ଗାଆଁରେ ଯେବେ ଶୀତୁଆ ସକାଳେ

ମଥାନ ଉପରେ ବସି,

କାଉ ରାବିଦେଲେ ଜଣା ପଡୁଥିଲା

ପାହିଗଲା ବୋଲି ନିଶି;

ଘର ଚଟିଆ ବି ପଶିଆସୁଥିଲେ

କିଚିରିମିଚିରି କରି,

ଅଳସୁଆ ଭରା ସକାଳୁଆ ନିଦ

ଆପେ ଯାଉଥିଲା ସରି;

ଶୁଭୁଥିଲା ଯେବେ ଗାଈ ଗୁହାଳରୁ

ବାଛୁରୀର ହମ୍ବା ରଡି,

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଗଉଡ ଘରକୁ

ଲୋକେ ଯାଉଥିଲେ ମାଡି;

କିଏ କହୁଥିଲା ମନ୍ଦିରରେ ଦେବି

ମୋତେ କ୍ଷୀର ଦେବୁ ଆଗ,

ଆଉ କିଏ କହେ ଅଉଷଧି ପାଇଁ

ପିଇବି କରି କି ପାଗ;

ଗୁହାଳରୁ ଘର ପଶିବାକୁ ପରା

ଗଉଡ ପାଏନି ତର,

ସଭିଏଁ ଭାବନ୍ତି ଘରକୁ ପଶିଲେ

ପାଣିଚିଆ ହୁଏ କ୍ଷୀର;

କାହା ଘରେ ପୁଣି ପୂଜା ଥାଏ ବୋଲି

ନବାକୁ ଗାଈ ଗୋବର,

ପଞ୍ଚଗବ୍ଯ ପାଇଁ ଗୋମୂତ୍ର ଗୋଜାତ

ତା ସହିତ ଦରକାର;

ଚଷାଭାଇ ତା'ର ଉଠିକି ସହଳ

ଯାଉଥିଲା ଧାନ ଖଳା,

ଅମଳ କରିକି ଶଗଡ଼ରେ ଆଣୁ

ଆଣୁ କାଳେ ହେବ ହେଳା;

ବୁଢାବୁଢୀ ସାଙ୍ଗେ ନିଆଁ ପୋଇଁବାରେ

ବି ଥିଲା ନିଆରା ମଜା,

କଥା କାହାଣୀର ଭରା ଆସରରେ

ଲାଗୁଥିଲା ତାଜା ତାଜା,

ସୁରୂଜ ମୁରୂଜ ବୁଣିବା ଆଗରୁ

ଘର କୁଳ ଭୁଆସୁଣୀ,

ଘରପୋଛା କରି ଝାଡୁମରା ସାରେ

ଛିଞ୍ଚିକି ଗୋବର ପାଣି;

ମୋ ଗାଆଁରେ ଆଉ ନାହିଁ ଆଗଭଳି

ଗୋରୁ ଗାଈ ପଲପଲ

ଗୋରୁ ଜାଗାଟା ତ କେବେଠୁ ଆବୋରି

ନେଇଛି ପରା ଟ୍ରାକ୍ଟର;

କାଉ ବସୁନାଇଁ ମଥାନ ଉପରେ

ରାବୁ ନାଇଁ କାଆ କାଆ,

କିଚିରିମିଚିରି ଶୁଭୁନାଇଁ ଆଉ

ଦିଶୁନି ଘର ଚଟିଆ;

ଗଉଡ଼ ଘରେ ବି ଜମୁ ନାଇଁ ଭିଡ଼

ନବା ପାଇଁ ଗାଈ କ୍ଷୀର,

ମିଳୁଛି ପ୍ଯାକେଟ୍ ସୁଲଭ ମୂଲ୍ଯରେ

କିଣି କରନ୍ତି ବେଭାର;

ଗୋବର ପାଣିକୁ ଛୁଇଁବା ପାଇଁକି

ନାକଟେକେ ଭୁଆସୁଣୀ,

ଚଟାଣଟା ଯେଣୁ କଂକ୍ରିଟ୍ ହେଇଛି

ଜରୁରୀ ପଡୁନି ପୁଣି;

କିଶୋର କିଶୋରୀ ମୋବାଇଲି ଧରି

ମଥା ଅବନତ କରି,

କେତେ ଯେ ସଙ୍ଗୀତ, ଚିତ୍ର, ପଟ୍ଟଚିତ୍ରେ

ମାତିଥାନ୍ତି ମତ୍ତ ପରି;

ଧାନଖଳା ଯାଉ ନାଇଁ ଚାଷୀଭାଇ

କରିବା ପାଇଁ ଅମଳ,

ଲୋଡୁନାଇ ଆଉ କାହା ସହଯୋଗ

ଯୋଚୁନି ସକାଳୁ ହଳ;

ଧାନକ୍ଷେତ ପାଖେ ମେସିନି ଲଗାଇ

ନଡାକୁ ଅଲଗା କରେ,

ତିନିଦିନ ଯୋଉ କାମ ଲାଗୁଥିଲା

ଗୋଟିଏ ଦିନରେ ସାରେ;

ସ୍ମୃତିର ପଟଳେ ସେଦିନ ସକାଳ

ମନରେ ମୋ ଉଙ୍କିମାରେ,

କିବା ସେ ଅତୀତ ଫେରିବ କି ଆଉ

ସମୟର କାଳବଳେ;