ଶୀତ

ଆହା ,କି ସୁନ୍ଦର ! ଝୁମି ଉଠେ ମନ

କାଶତଣ୍ଡି ଧାଡି ଧାଡି |

ସତେ କି ପିନ୍ଧିଚି ମୋ ପ୍ରକୃତି-ମାଆ

ଧୋବ ଫରଫର ଶାଢୀ ||୧||

ନୂଆବଧୂ ସାଜି ମରତକୁ ସେ ଶୀତ

ଆସିଚି କାର୍ତ୍ତିକ ହବିଷରେ |

ଗେଣ୍ଡୁଫୁଲ ହସେ ଦୀପାବଳୀ ଆଉ

ପୁନେଇଁ ଡଙ୍ଗାଭସାରେ ||୨||

ଗୃହିଣୀ ସକାଳୁ ସଜାନ୍ତି ଘରକୁ

ଝୋଟି ,ରଙ୍ଗମୂରୁଜରେ |

ଶଂଖ -ହୁଳହୁଳି ଦେଇ ମଜିଯାନ୍ତି

ମା’ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ମାଣବସାରେ ||୩||

ଥର- ଥର କାମ୍ପେ ଗରୀବ ମାଆଟି

ହାଡଭଙ୍ଗା ପ୍ରକୋପରେ |

କମ୍ବଳଟି ହସେ ମୁରୁକି- ମୁରୁକି

ଶିଶୁ ଜାକିଜୁକି-ପରଶରେ ||୪||