ଶୀତ ସକାଳ

ଶୀତ ସକାଳର ଅପରୂପ ଶୋଭା

ସଭିଙ୍କ ମନକୁ କିଣେ

ଘନ କୁହୁଡ଼ିର ଆସ୍ତରଣ ଚିରି

ସୂରୁଜ ଆଲୋକ ବୁଣେ ।

ଗଙ୍ଗଶିଉଳିର ମଧୁର ମହକ

ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ମହକାଇ

କ୍ଷୀଣ ଜୀବକାଳେ ଜୀବନ ମହତ୍ତ୍ୱ

ମହାଶିକ୍ଷା ବାଣ୍ଟିଥାଇ ।

ଶୀତର ପ୍ରକୋପ ଛୁଇଁପାରେ ନାହିଁ

କୃଷକର ଶରୀରକୁ

ଫସଲ ଅମଳ କରିବା ନିମନ୍ତେ

ଯାଉଥାଏ ସେ କ୍ଷେତକୁ ।

ନରନାରୀଙ୍କର ପ୍ରଭାତ ଭ୍ରମଣ

ଦୃଶ୍ୟ ମନେ ଖୁସି ଭରେ

ଶାନ୍ତ ସକାଳର ନୀରବତା ଭାଙ୍ଗି

କୋଳାହଳ ସୃଷ୍ଟି କରେ ।

ଧନୀ କି ଗରିବ ଜନତା ସକଳ

ଶୀତକୁ ସହିବା ପାଇଁ

ନିଜ ନିଜ କର୍ମେ ଲିପ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତି

ଶୀତବସ୍ତ୍ର ଦେହେ ନାଇ ।

ଶୀତ ସକାଳର ଗ୍ରାମ ପରିବେଶ

ଲାଗେ ଭାରି ମନୋରମ

ରୋକି ପାରେନାହିଁ ଦେହଥରା ଜାଡ

ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କର କର୍ମ ।

ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ ପୁଣି ନିଆଁପୁଆଁ ଦୃଶ୍ୟ

ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କର ମେଳି

ଶୀତରେ ଉଷ୍ମତା ମଜା ନେଉଥାନ୍ତି

କାଠିକୁଟା ପତ୍ର ଜାଳି ।

କଅଁଳିଆ ରବି କିରଣ ଆଶାରେ

ବୃଦ୍ଧବୃଦ୍ଧା ଥାନ୍ତି ବସି

ଶୀତକଷ୍ଟ ଭୁଲି ଛୋଟ ଶିଶୁଗଣ

ଖେଳୁଥାନ୍ତି ମିଳିମିଶି ।

ୠତୁ ପରେ ଋତୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସନ୍ତି

ଧରିତ୍ରୀ ମାଆର କୋଳକୁ

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସ୍ମୃତି ଅନୁଭବ ବାଣ୍ଟି

ଫେରନ୍ତି ଅଜଣା ସ୍ଥାନକୁ ।

ଶୀତ ନ ଆସିଲେ ଗ୍ରୀଷ୍ମର ଉଷ୍ମତା

କିଏ ବା କାହିଁକି ଖୋଜିବ

ଶୀତର ପରଶେ ସୁନେଲି କ୍ଷେତରେ

ଶସ୍ଯ କି ଲହରୀ ଖେଳିବ ?