ଶବ୍ଦରୁ ସୃଜନ-2 : ଅନୁତାପ : ଗୀତି-କବିତା : ଦୁଃଖକୁ ଆଜି ମୁଁ ଆଦରି ନେଇଛି

ଦୁଃଖକୁ ଆଜି ମୁଁ ଆଦରି ନେଇଛି ଅନ୍ଧାରକୁ ସାଥିକରି,

ନିରାଶ ବାଲିରେ ପାଦ ଥାପିଚାଲେ ଛାତିରେ କୋହକୁ ଧରି |(ଘୋଷା)

ଯାତନା ଯାହାର କପାଳରେ ଲେଖା ସେ ସୁଖ ପାଇବ କାହୁଁ ?

ଆଶାର ସପନ ଦେଖିବା ଆଗରୁ ଲିଭିଯାଏ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ |

ଲୁହରେ ପଖାଳେ ନିତି ମୋର ଆଖି ମନଟା ଯାଇଛି ମରି |

ଦୁଃଖକୁ ଆଜି ମୁଁ ଆଦରି ନେଇଛି ଅନ୍ଧାରକୁ ସାଥିକରି,

ନିରାଶ ବାଲିରେ ପାଦ ଥାପିଚାଲେ ଛାତିରେ କୋହକୁ ଧରି |(1)

କୁହୁଡ଼ି ପହଁରା ସରିଯାଇଛି ମୋ ଅନ୍ତରେ ଜଳୁଛି ନିଆଁ,

ଅତୀତକୁ ଆଉ ଝୁରିହେବି କିଆଁ ଭୁଲିଛି ନିଜର ନାଆଁ |

ଚାଲିଛି ମୁଁ ଏକା ଚାଲୁଥିବି ଏକା ହୃଦୟରେ ବିଷ ଭରି |

ଦୁଃଖକୁ ଆଜି ମୁଁ ଆଦରି ନେଇଛି ଅନ୍ଧାରକୁ ସାଥିକରି,

ନିରାଶ ବାଲିରେ ପାଦ ଥାପିଚାଲେ ଛାତିରେ କୋହକୁ ଧରି |