*ଶବ୍ଦର ମାୟାଜାଲ*

ହେ କବି 

ତୁମେ ଭାରି ପାରିବାର 

ଦେଖେଇପାର ଅନେକ ଯାଦୁ 

ସମସ୍ତଙ୍କୁ କରିପାର ନିଜର ବଶୀଭୂତ ||

କରିପାର ଅନେକ ଚମତ୍କାର 

ସଭିଙ୍କୁ କରିପାର କିମିଆଁ 

ଭାଷା ଚାତୁରୀର ବନ୍ଧନରେ, 

ଅତି ସହଜରେ ପାଠକଙ୍କୁ ବାନ୍ଧିରଖିପାର ||

ମିଛମାୟା ଭରା ଏଇ ସଂସାରରେ 

ପ୍ରେମର ଅମୃତ ବାଣ୍ଟିଦେଇପାର 

ନିଜକୁ ତିଳତିଳ କରି ଜଳାଇ, 

ଦୁନିଆଁକୁ ଆଲୋକିତ କରିପାର ||

ତୁମେବି ଠିକ ଏକ ବୁଢିଆଣୀ ପରି 

ଥିରିଥିରି ହୋଇ ନିଜ କାମ କରିଚାଲ 

ସଭିଙ୍କ ଅଜାଣତରେ ନିତି ବୁଣୁଥାଅ, 

ଶବ୍ଦର ମାୟାଜାଲ ||