ସେହି ବାସ୍ନା

ନା ମଲ୍ଲୀ ନା ଗୋଲାପ

ନା ରଜନୀଗନ୍ଧା ର ସମ୍ଭାର

ନା ବାସ୍ନାୟିତ ଅତର

ବୋଳି ହୁଏ

ମୁଁ ମୋ ସର୍ବାଙ୍ଗ ରେ

ତଥାପି ତାଙ୍କୁ ଲାଗେ

ମୁଁ ମହକିତ ପ୍ରତିଟି ବାସ୍ନା ରେ

ମୁଁ ଵୁଝିପାରେନା ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କ ର

ଇର୍ଷା ନା ଅଭିମାନ

ହେଲେ ପ୍ରତିଥର ଅଭିଯୋଗ ବାଢ଼ନ୍ତି

ସେଇ ଏକା ପ୍ରକାର l

ପୁଣି ପରମୂହୂର୍ତ୍ତ ରେ ବଦଳେ

ତାଙ୍କ ର ଭାବଭଙ୍ଗୀ

ଚଳଚଞ୍ଚଳ ହୋଇ ଉଠେ

ତାଙ୍କ ର ପ୍ରଶସ୍ତ ବାହୁ

ଆଖି ହୋଇ ଯାଏ ମୋହାଛ୍ଛନ୍ନ

ନିବିଡ଼ ଆଲିଙ୍ଗନ ରେ ସେ କୁହନ୍ତି

କୁହ ତ ! ତୁମ ଦେହର ବାସ୍ନା ରେ

ଏତେ ମାଦକତା କାହିଁକି?

ହେଲେ ତାଙ୍କର ଏ ପ୍ରଶ୍ନବାଣରେ

ମୁଁ ଲାଜରେ ଲାଜେଇ ଯାଏନି

କି ଲାଜକୁଳୀ ଲତା ଟିଏ ଭଳି

ଝାଉଁଳି ଯାଏନି

କାହିଁକି ନା ତାଙ୍କ ଅଜଣାତରେ

ତାଙ୍କ ର ସ୍ଵେଦଯୁକ୍ତ ଦେହର ବାସ୍ନା ରେ

ମୁଁ ମହକୁଥାଏ ସେଇ

ପ୍ରତି ଟି ମୁହୁର୍ତ୍ତ ରେ

ସେହି ବାସ୍ନା ରେ ବିମୋହିତ ହୋଇ

ମୁଁ ଓଜାଡି ଦିଏ ମହଣମହଣ

ସ୍ନେହ ତାଙ୍କ ପାଦତଳେ..... ।।