ସ୍ବୟଂସିଦ୍ଧା

ଅନ୍ତର୍ଦାହରେ ଜର୍ଜରିତ ଅନ୍ତର,

ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଅନ୍ତରାତ୍ମା କରେକ୍ରନ୍ଦନ,

ସହିବାର ଆଉ ସାମର୍ଥ୍ୟ ନାହିଁ,

ନରପିଶାଚ ମାନଙ୍କର ହୀନମାନ୍ୟତା,

ବହୁତ ହୋଇଗଲା ନାଚାର ପଣ,

ଅବଗୁଣ୍ଠନ ଲୁଣ୍ଠନ ଅପମାନ l

ଜନ୍ମ ଠାରୁ ବୃଦ୍ଧାହେବା ଯାଏ,

ସହିଛି ପୁରୁଷର ମିଛ ଅହଙ୍କାର,

ତିଳତିଳ ଦଗ୍ଦିଭୂତ ହୃଦୟକୋହ,

ସର୍ବଦା ଭୂଲୁଣ୍ଠିତ ଆତ୍ମସ୍ବର,

ରୂପ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ମୁଖାତଳେ,

ନାରୀର ଆତ୍ମଜା କରେ କ୍ରନ୍ଦନ l

ଅବଧାର୍ଯ୍ୟ ଅବଧାରଣର,

ଅବଧି ଏବେ ଉପନୀତ,

ଅନ୍ଧୀଭୂତ ଅନେକ ପ୍ରହେଳିକା,

ସଜ୍ଜନ ଆସ୍ଥରଣ ତଳେ ଦଶାନନ,

ବିକଟାଳ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟରେ ପ୍ରକମ୍ପିତ,

ବିଦ୍ରୂପ କଟାକ୍ଷର କରେ ପ୍ରହାର l

ମୃତସ୍ନାନ କରିସାରିଛି ସଭ୍ୟସମାଜ,

ସୀତାପରି ଧରାଶାୟୀ ହେବନିସତ୍ୟ,

ନିଜକୁହିଁ ଫିଟାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ,

ନିଜ ପାଇଁ ମୁକ୍ତିର ପଥ,

ଅପର୍ଣ୍ଣା ଶରଣ୍ୟା ପରିକା,

ସଂହାର କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ l

ନୟନ ନିଷ୍ପେଷିତ ବହ୍ନୀଜ୍ବାଳାରେ,

ଜାଳିଦେ ଯାଗ୍ୟସ୍ବେନୀ ପରିକା,

ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନର ମିଛ ଅହମିକା,

ଦୁଃଶାସନର ରକ୍ତ ଅଞୁଳାରେ,

ଧୋଇଦେ ମୁକୁଳା କେଶଗୁଚ୍ଛା,

ରଚିଦେ ମୋହାଭାରତର ବିଭିସିକା l

ଅବଚ୍ଛିନ୍ନର ବେଳ ସମାପନ,

ଅହ୍ଲାଇଦେ ଅବତସ ଅଳଙ୍କାର,

ଚେତିଯାଅ ସମାଜର ବାର୍ତ୍ତାବାହ,

ଛାଡ଼ିଦିଅ ମିଛ ଅହମିକା ଅହଙ୍କାର,

ନାରୀ ଆତ୍ମାକୁ କଟ୍ଟାରିକା ବନ୍ଦକର,

ଉପନୀତ ସ୍ବୟଂସିଦ୍ଧା ଆଗମନ ବେଳ l

ଶ୍ରୀମତୀ ସସ୍ମିତା ରାଉତ

ସୋର, ବାଲେଶ୍ବର