ସାଥୀ ସେ ଅତି ନିଆରା ଘର

ମୁଖ ନିସୃତଃ କବି – ସନ୍ଥ କବୀର ଦାସ 

ଅନୁବାଦ - Dr Subas Chandra Rout

ସାଥୀ ସେ ଅତି ନିଆରା ଘର,

ରହନ୍ତି ପୂର୍ଣ୍ଣ ପୁରୁଷ ମୋର ।

ସୁଖ ଓ ଦୁଃଖ ସେଠାରେ ନାହିଁ,

ମିଥ୍ୟା ଆଚାର ସତ୍ୟ ବି ନାହିଁ,

ପସରା ନାହିଁ ପାପ ପୂଣ୍ୟର,

ନା ଦିବା ରାତ୍ରୀ ନା ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର, 

ସଦା ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ବିନା ଜ୍ୟୋତିର ।

ନାହିଁ ସେଠାରେ ଜ୍ଞାନ ବା ଧ୍ୟାନ ।

ଜପ ବା ତପ ଅବିଦ୍ୟମାନ,

ବେଦ, କିତାବ ନା ପ୍ରବଚନ । 

କର୍ମ, ଅକର୍ମ, ତ୍ୟାଗ, ଗ୍ରହଣ,

ନାହିଁ ଏ ସବୁ ନିମନ୍ତେ ସ୍ଥାନ ।

ଘର, ବେଘର, ଭିତର, ବହିଃ,

ପିଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କିଛି ବି ନାହିଁ ।

ପଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ୱ ଓ ତ୍ରିଗୁଣ ନାହିଁ,

ସାକ୍ଷୀ ଶବଦ ସେଠାରେ ନାହିଁ ।

ମୂଳ ନା ଫୁଲ, ଶାଖା ନା ବୀଜ,

ବିନା ବୃକ୍ଷରେ ଫଳେ ସହଜ । 

ଅଧଃ, ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱର ଓଁ, ସୋହମ୍, ନାହିଁ,

ଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ କିଛି ବି ନାହିଁ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଘରେ କିଛି ବି ନାହିଁ,

କହେ କବୀର ଜାଣିଛି ମୁହିଁ,

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରେ ଯେ କେହି,

ନିର୍ବାଣ ନିଶ୍ଚେ ପାଇବ ସେହି ।