ସାହସୀ କନ୍ୟା

ତୁ ପରା ତାକୁ ଫିଙ୍ଗୁ ରାସ୍ତା କଡରେ

କେବେ ମାରି ଦେଉ ଗର୍ଭରେ ।

ହେଲେ ସେ ଯେ ସାହସିକତାର ନମୁନା

ନା ସେ ଡରେ ଜୀବନର ବାଧାକୁ

ନା ମନର ଭାବନା କୁ ।

ଅନ୍ଧାର ର ଇଲାକା ରେ ନା ଡରିଲା ଅକାତ ପାଣି କୁ

ନା ମଣିଷଖିଆ କୁମ୍ଭୀରକୁ ।

ବାସ୍ ବଢିଗଲା ଆଗକୁ ,,

ଜୀବନ କୁ ବଞ୍ଚେଇବାକୁ ।

ତା ଭାବନା ରେ କେବଳ ଶୁଭୁଥିଲା

ବୁଡିଯାଉଥିବା ଅସହାୟଙ୍କର

ଆର୍ତ୍ତଚିତ୍କାର ,କୋହ ଭରା ଡାକରା

ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା

ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ମନର ଇଚ୍ଛା ।

ସତରେ ଧନ୍ୟ ତୁ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ,

ଧନ୍ୟ ତୁ ସବିତା ଆଉ

ଧନ୍ୟ ତୋର ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ।

ନାମ ଯେମିତି ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ,,

ସେମିତି ଆଣିଦେଲୁ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନେ ବଞ୍ଚିବାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଲୋକ ,,

ନାମ ଯେମିତି ସବିତା ,,

ସେମିତି ସାଜିଗଲୁ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପରି ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅନ୍ୟକୁ ଆଲୋକ ଦେଲା ପରି

ତୁ ନିଜ ଜୀବନକୁ ଲଗାଇଲୁ ବାଜି ,

ଅକାତ ପାଣିରୁ ଟାଣି ଆଣିଲୁ ଜୀବନକୁ

ପୁଣି ଥରେ ଜୀବିତ ହେବାର ଆଶା ର ଦୀପ ଜଳାଇଦେଲୁ ମନରେ ।

ତୋର ଏ ସାହସିକତା କେତେ ନିଆରା ,,

ସମାଜ ପାଇଁ ତୁ ଉଦାହରଣଟେ ।

ତୋତେ ଦେଖି ଏ ସମାଜ

କନ୍ୟାକୁ ଆଉ ମାରିବନି ,

ଆଉ ବୋଧେ ଫିଙ୍ଗିବନି ବୋଝ ଭାବି ।

ତୋର କିର୍ତ୍ତି ରହିବ ଏ ଜଗତେ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ଅକ୍ଷରେ ,

ସବିତା ଚମକିବ ଦିନରେ

ଆଉ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଦୂରାଇବ ଅମା , ରାତ୍ରିରେ ।

(ଆଜିର ଏ ଲେଖା ଟି ଡଙ୍ଗାବୁଡି ଘଟଣାରୁ ୪୫ ଜଣ ଲୋକଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥିବା ଦୁଇ ଝିଅ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଏବଂ ସବିତା ନିମନ୍ତେ )

●Priyadarsini Das Mohanty ●

●Asst teacher ●

●Balasore●