ସାହା

 

ଅଚିହ୍ନା ସହରେ 

କରିଅଛ ଘର 

ଏଠି କେହି ନୁହନ୍ତି 

କା' ନିଜର, 

ରକ୍ତର ରଙ୍ଗ 

ଏକା ହେଇପାରେ,

ହେଲେ ନିଜ ରକ୍ତ ବି 

ନୁହେଁ ନିଜର l

ମିଛ ଅଭିନୟ 

ମିଛ ଆଶ୍ୱାସନା 

ବୁଝିଯାଅ ସବୁ ଏଥର

ଭୋଗ ସରିଯିବ 

କାଳ ପୂରିଯିବ 

ନ ଯିବେ କେ 

କାହା ସାଥିର !

ସଂସାର ଯାକର 

ସୁଖ ସାଉଁଟୁଛ 

ଯାହା ପାଇଁ ଏତେ ଯତ୍ନରେ, 

କ୍ଷଣିକରେ ପର କରିଦେବେ 

ସେହି, ବାଧା ପଡିଗଲେ 

ତାଙ୍କ ସ୍ୱାର୍ଥରେ  !

   ବିଚିତ୍ର ସଂସାର 

   ବିଚିତ୍ର ଜୀବନ 

   ତା ଠାରୁ ବିଚିତ୍ର 

   ଏଇ ମଣିଷ ଜାତି, 

   ତେବେ କିମ୍ପା ଶୋକ 

   ଭୁଲି ସବୁଯାକ 

   ତାଙ୍କ ପାଦପଦ୍ମରେ 

   ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ନେଲେ ଆଶ୍ରୟ 

   ନିଶ୍ଚୟ ସେ ସାହା ହୁଅନ୍ତି l