ଋଣ ପ୍ରତିଦାନ ସୁଧ

ଭୁଲିଛୁ ତୁ ଧନ ହିତାହିତ ଜ୍ଞାନ

ଅବିବେକୀ ହେଉ କାହିଁ

କରୁ ଅସମ୍ମାନ କାନ୍ଦେ ବାପା ପ୍ରାଣ

ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ ମନେ ନାହିଁ ।

ଯାହାର କୋଳରେ ଜନମ ଲଭିଲୁ

କୁଆଁ କୁଆଁ ଡାକ ଦେଇ

ଯାହା ହାତ ଧରି ଚାଲିବା ଶିଖିଲୁ

ତ୍ୟାଗ ଫଳ କିବା ଏହି ?

ନିଜେ କଷ୍ଟ ସହି ତୋର ସୁଖ ପାଇଁ

ଖାଦ୍ୟ ବସ୍ତ୍ର ତୋତେ ଦେଇ

ତୋ'ର ମୁଖେ ହସ ଫୁଟାଇଲା ସିଏ

ନିଜେ ଅଧା ପେଟ ରହି ।

ଶିକ୍ଷାଦୀକ୍ଷା ଦେଇ ଦୁନିଆ ଦାଣ୍ଡରେ

ତୋର ଭବିଷ୍ୟତ ଗଢି

ନିଜ ସପନକୁ ସମାଧି ଦେଲା ସେ

ଦୁଃଖ ଯାତନାରେ ସଢ଼ି ।

ଛାତିକୁ ପଥର ରକତକୁ ପାଣି

କରିଥିଲା ତୋର ପାଇଁ

ଅଲୋଡା ସାଜିଲା ବୃଦ୍ଧ ବୟସରେ

ହତାଦର କରୁ କାହିଁ ?

ଯାହା ହାତ ଧରି ବିଦ୍ୟାଳୟ ଯାଇ

ଅର୍ଜିଅଛୁ ତୁହି ନାମ

ଆଜି ତାହା ହାତ ଧରି ନେଇଯାଉ

ଛାଡିବାକୁ ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ ।

ଛୋଟ ଥିଲୁ ଏବେ ହୋଇଛୁ ତୁ ବାପ

ନିଶ୍ଚେ ହେବୁ ଦିନେ ବୃଦ୍ଧ

ତୋର ପୁଅଝିଅ ଭରଣା କରିବେ

ଋଣ ପ୍ରତିଦାନ ସୁଧ ।

କରମର ଫଳ ନିଶ୍ଚୟ ଭୁଞ୍ଜିବୁ

ବୁଝିବୁ ତୁ ସେଇଦିନ

ସନ୍ତାନସନ୍ତତି ଅନାଦାର କଲେ

କେତେ କାନ୍ଦେ ବାପମନ ।