ରଙ୍ଗ

ମୋ ଭିତରେ ସାଇତିଛି ମୁଁ ଅନେକରଙ୍ଗ

ତଥାପି ପାରିପାର୍ଶ୍ବିକ କହେ

ମୁଁ ଖାଲିରଙ୍ଗୀନ କିଛି ସମୟରେ ।

ପୁରାତନ ପ୍ରସ୍ତର ଯୁଗର 

ଆଦିମ ମାନବ ହାତରେ 

ସେ ମାଂସଖଣ୍ଡରେ ଥିଲା ମୋରିରଙ୍ଗ ,

ଯୁଗ ଆରମ୍ଭର ପଥରେ 

ସେ ଥିଲାରଙ୍ଗର କିଛି ପହିଲି ଛିଟା ।

ହରପ୍ପା ସଭ୍ୟତାର ସେ

ପୋଡା ଇଟାରେ ଥିଲା ମୋରିରଙ୍ଗ ।

ସହର ସ୍ଥାପନା ,

କୌଶଳର ଉନ୍ନତିର 

ଏ ବଢିଥିବା ପାଦରେ 

ଥିଲା ଆନନ୍ଦର , ଅଗ୍ରସରରରଙ୍ଗ ।

ବିଶ୍ବରୁ ଭାରତର ଚିନ୍ହଟ 

ଥିଲା ଏକ କଳା ଓ ସ୍ଥାପତ୍ଯରରଙ୍ଗ 

ଯେଉଁରଙ୍ଗ ମାଖି ନ ଥିଲା ଆଉ କେହି ଦେଶ

କେବଳ ଦେହ ସାରା ବୋଳେଇ ହୋଇଥିଲା 

ଆମରି ଦେଶ , 

ସେ ଥିଲା ଅନନ୍ୟର ପରିଚୟର ରଙ୍ଗ ।

ଇଷ୍ଟଇଣ୍ଡିଆ କମ୍ପାନୀର 

ଜାହାଙ୍ଗୀର ଙ୍କ ଠାରୁ ବାଣିଜ୍ୟ ଅନୁମତି 

ପରେ ଦେଶକୁ ଲୋଟି ନେବା ବି ଏକରଙ୍ଗ ।

ଦୟା ନଦୀର ଲାଲରଙ୍ଗରୁ

ଚଣ୍ଡାଶୋକରୁ ଧର୍ମାଶୋକ ବି ଏକରଙ୍ଗ ।

ସମାଜର କିଛି ଅବସ୍ଥା 

ପ୍ରଭାବିତ କରି ,

ରାତି ଅଧରେ ସାଂସାରିକ ବ୍ୟକ୍ତି କୁ 

ଧାର୍ମିକ ରାସ୍ତା ଦେଖାଇବା ବି ଏକରଙ୍ଗ ।

ସବୁଠି କେବଳ ମୋରିରଙ୍ଗ ,

କିଛିରଙ୍ଗ ସୃଷ୍ଟି କୁ ଜନ୍ମ ଦେବାରେ ,

କିଛିରଙ୍ଗ ପ୍ରଗତି ପଥରେ ଆଗେଇବାରେ ,

କିଛିରଙ୍ଗ ପ୍ରତାରିତ ଲୋକଙ୍କ ମନରେ ,

କିଛିରଙ୍ଗ ସମୃଦ୍ଧି  ର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟିରେ ,

କିଛିରଙ୍ଗ ମାନସିକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ରେ

ସବୁଠି କେବଳ ବୋଳେଇ ଚାଲିଛି 

ମୁଁରଙ୍ଗ ଅନ୍ୟ ଦେହରେ ।

ତଥାପି ମୁଁ ଆଜିରଙ୍ଗହୀନ ।

କେହି କହେନା ମୋର  ବି ଅଛି କିରଙ୍ଗ ?

କଉଠି ଗୁରୁପାକ ଖାଦ୍ୟରେରଙ୍ଗ ,

ତ କେଉଁଠି ଭୋକିଲା ଲୋକର ଥାଳିରେରଙ୍ଗ , 

ସବୁଠି ନ ଥାଏ ସମାନରଙ୍ଗ ।

ସବୁଠି ନ ଥାଏ ହଳଦୀର ହଳଦିଆ , 

କି ମସଲାର ନାଲିରଙ୍ଗ  

କେଉଁଠି ଖାଲି ପେଟ ଟା 

ପାଣି ପରିରଙ୍ଗ ହୀନ ବି ଥାଏ ।।

ସଭିଙ୍କୁ ରଙ୍ଗୀନ କରିବାରାସ୍ତାରେ

କେବେ ମୁଁ ଟକ ଟକ ଲାଲ୍ , 

କେବେ ପୁଣି ପାଣି ପରି

ମୁଁରଙ୍ଗହୀନ ଅନ୍ୟ ଆଖିରେ ।

ହେଲେ ମୁଁ ନିଜେ ତ 

ନିଜ ମନରେ ପ୍ରତ୍ୟହ 

ହୋଲି ଖେଳୁଛି ଏ ବିଭିନ୍ନରଙ୍ଗରେ, ନାନା ଢ଼ଂଗରେରେ ନାନା ଥାଳିରେ ,

ନାନା ପରିପାଟୀରେ

ହଁ ମୁଁରଙ୍ଗ  

ସମାନ ନୁହେଁ ସଭିଙ୍କ ଆଖିରେ 

ତଥାପି ମୁଁରଙ୍ଗୀନ ଭିନ୍ନରଙ୍ଗରେ ।