ପ୍ରତିବିମ୍ବ

ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ବସିବାକୁ ଭଲ ପାଉଥିବା ଝିଅଟେ ମୁଁ

କିନ୍ତୁ ତା ଆଗେ ବସିବାକୁ ଭଲପାଏନା ।

ଆଉ ଆଜି ମୁଁ ବସିଛି ତା ସାମ୍ନାରେ

କାହିଁ ଆଜି ଭାରି ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି ଏମିତି ବସି ରହିବାକୁ

ସିଏ ବି ମତେ ସେମିତି ଚାହିଁ ରହିଛି

ସତେ କି ପଢ଼଼ିପାରିଲା ଭଳି ମନର ସବୁ ଅକୁହା କଥା

ଅପଲକ ଚାହାଣୀ ତା'ର ।

ମନର ଆବେଗକୁ ବାନ୍ଧି ନପାରି

ଅଜାଣତରେ ମୋ ଆଖିରୁ ଝରିଗଲା କେଇବୁନ୍ଦା ଲୁହ

ଲୁହ ଭିଜା ଆଖିରେ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶିଲା ତା'ର ମୁହଁ

ଆଖି ଲୁହ ପୋଛି

ମୁଁ ତାକୁ ଚାହିଁ ଅଳ୍ପ ହସିଦେଲି

ସିଏ ବି ହସିଲା କିଛି ନ ଭାବି

ବାଃ! ଅବିକଳ ସେହି ଭଳି ହସିଦେଲା

ଠିକ୍ ମୋ ପରି ।

ହଠାତ୍ କେହି ଜଣେ ମୋ ଭିତରୁ କହିଲା

ସିଏ ପରା ତୋ ପ୍ରତିବିମ୍ବ

ଏବେ ଏହି ପ୍ରତିବିମ୍ବ ମଧ୍ୟେ

ମୁଁ ଦେଖୁଛି ମୋ ଭାବନାର ପ୍ରତିଛବି ।