ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ ଦିନେ

ସତେକି ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ନନ୍ଦନକାନନ

ଅପରୂପ ଶୋଭାରାଜି,

କଳା ମଚମଚ ରାସ୍ତା ଦୁଇପାର୍ଶ୍ୱେ

ରହିଛି ଶୋଭା ବିରାଜି ।

ସର୍ପିଳ ରାସ୍ତାର ବେନିପାର୍ଶ୍ୱେ ଶୋହେ

ସବୁଜିମା ଭରା କ୍ଷେତ,

ଏକାସାଙ୍ଗେ ମେଳି ବୃକ୍ଷରାଜି କେତେ

ଉଡାନ୍ତି ସବୁଜ ନେତ ।

ମଝିରେ ମଝିରେ ପର୍ବତ ମାନଟି

ସଗର୍ବେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ,

ଅତି ସରାଗରେ କରୁଥାନ୍ତି ସିଏ

ପ୍ରକୃତିର ଜୟଗାନ ।

ଯୁଆଡେ ଚାହିଁବ ପାହାଡି ଝରଣା

ନାଚି ନାଚି ଯାଏ ବହି,

ମଝିରେ ମଝିରେ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ନଈ

ବହିଯାଏ ଗୀତ ଗାଇ ।

ହସ ହସ ମୁହେଁ ପ୍ରକୃତି ମଣିଷ

ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ ଖେଳେ,

ଦିନସାରା ଖଟେ ପେଟ ପାଇଁ ତା'ର

ଫେରିଥାଏ ସଞ୍ଜବେଳେ ।

ଦିନ କଷ୍ଟ ଭୁଲି ସଭିଏଁ ଏକାଠି

ନାଚଗୀତେ ମସଗୁଲ,

ଧନ୍ୟବାଦ ଏହା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଉଦେଶ୍ୟେ

ବୁଝନ୍ତି ଜୀବନ ମୂଲ୍ୟ ।

ଯାହା ମୁଁ ଦେଖୁଛି ତାହା ମୁଁ ଲେଖୁଛି

କୋରାପୁଟ ମାଟି କଥା,

ଏମାଟି ମୋହରେ ବନ୍ଧାଟି ବାଟୋଇ

ଭୁଲିଛି ସଂସାରେ ବ୍ୟଥା ।