ପ୍ରିୟତମା କବିତା

କବିତା ଲୋ 

କେତେ ରୂପ ତୋର ? 

କେତେବେଳେ ଭୟଙ୍କର ବର୍ଷାରାତି

କେତେବେଳେ ସୁଶୀତଳ ପାହାଡି ଝରଣା

କେତେବେଳେ କୁହୁକିନୀ ଜହ୍ନରାତି

ଭାବୁକକୁ କରୁ ଆନମନା I

କେବେଳେ ନିଦାଘ ତାତି

କେତେବେଳେ ଅମାନିଆଁ ନଈ

କେତେବେଳେ ତପ୍ତ ମରୁଭୂଇଁ

କେତେବେଳେ ସୁଶୀତଳ ଛାଇ I

କେବେଳେ ଟାଙ୍ଗର ଭୂଇଁ

କେତେବେଳେ ସାଜୁ ମରୁଝର

ସଲଜ୍ଜ ପ୍ରିୟା ତୁ କେବେ

କେବେ ପୁଣି ଆଖି ତୋର ଲୁହେ ଭରପୁର I

କାହାକୁ ହସାଉ କେବେ

କାହାପାଇଁ ଉଗ୍ର ରୂପ ଧରୁ

କା ଆଖିରେ ଲୁହ ଦେଉ

କାହାକୁ ବି ମାରି ଦେଇପାରୁ I

ତୋତେ ବର୍ଣ୍ଣିବା ପାଇଁକି 

ଦିନ ଆଉ ରାତି ଅଣ୍ଟିବନି

ତଥାପି ତୁ ପ୍ରିୟା ମୋର

ତୋତେ ଛାଡି କୁଆଡେ ଯିବିନି I