ପ୍ରେମ

ପ୍ରେମ !

ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ସର୍ବୋତ୍ତମ ଶବ୍ଦଟିଏ,

ଶୁଣିବାକୁ ମଧୁର

ସ୍ଵପ୍ନଠୁ ସୁନ୍ଦର

ଲାଗେ ଅମୃତ ଝର

ଛୁଇଁଲେ ଜାଣିବ,ସମିଶ୍ରଣ ସୁଖ ଓ ଦୁଃଖର ।

ପ୍ରେମ !

ଜାତି,ଧର୍ମ,ବର୍ଣ୍ଣ,ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ

ମିଳନ ଦୁଇ ଆତ୍ମାର 

ଫୁଲ ଓ ଫଗୁଣର

ଆଉ କିଛି ହରେଇବା ଡ଼ର

ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂରର ଅଧିକାର

ପାଇଲେ ଜାଣିବ,ସେ ତ ପାରିଜାତ ନନ୍ଦନବନର ।

ପ୍ରେମ !

ହୃଦୟର ଭାଷାକୁ ପ୍ରକାଶ କରି ଗଢାଯାଏ 

ଭରଷା ଆଉ ବିଶ୍ୱାସର

ଛୋଟିଆ ବାଲିଘର

କେବେ ଗଢ଼ିହୁଏ କେବେ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ

ଜୀବନଟା କ୍ଷେତ୍ର ସଂଘର୍ଷର

ଯୁଝିଲେ ଜାଣିବ, ସେ କଷ୍ଟକର ହେଲେ ବି ମହୁଠୁ ମଧୁର ।

ପ୍ରେମ !

ସାଥିଟିଏ କେବେ ଜୀବନ ରାସ୍ତାର

ଛୋଟ ଏକ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ବଞ୍ଚିବାର

ନିଜକୁ ହଜେଇ ବାରବାର ଖୋଜିବାର

ଲୁହ ପୋଛି ହସିବାର

ଅନୁଭବ କରିଲେ ଜାଣିବ,ସେ ଅନୁଭବ ଭୋଗଠୁ ସୁନ୍ଦର 

ପ୍ରେମ !

ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିର

ବର୍ଷା ଭିଜା ଶ୍ରାବଣର

ବିରହ ଯନ୍ତ୍ରଣାର

ଅସଜଡ଼ା ସମ୍ପର୍କର

ଅତୀତକୁ ଭୁଲିଯାଇ

ଆଗକୁ ଆଗେଇବାର, ଲୋଡ଼ା କିନ୍ତୁ 

ଅସୀମ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ।