ପ୍ରଭାତ ପୂର୍ବରୁ

ବୁଡିଲେଣି ନିଶାକର ଆକାଶ ବକ୍ଷରେ

ଡାକିଲେଣି ଚିତ୍ରବାଜ ସୁଉଚ୍ଚ ସ୍ୱରରେ ।

ନବ ବଧୂ ସ୍ନାନ ସାରି ଫେରୁଛି ଗୃହକୁ

କାଖରେ ଧରିଛି ଜଳପୂର୍ଣ୍ଣ କଳସୀକୁ ।

ଧୀରେ ଧୀରେ ଚାଲୁଅଛି ଓଦା ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି

ମୁଣ୍ଡରେ ଓଢଣୀ ନାଇ ହେଉଅଛି ଛନ୍ଦି ।

ଚାଷୀପୁଅ ଶେଯ ଛାଡି ନିତ୍ୟକର୍ମ ପାଇଁ

ଚାଲିଲାଣି ନିର୍ଭୟରେ ପୋଖରୀକୁ ସେହି ।

ନାରୀମାନେ ନିଦ୍ରା ତେଜି ପ୍ରଭାତ ପୂର୍ବରୁ

ଘରସଫା କରିଲେଣି ଦାଣ୍ଡରୁ ବାଡିରୁ ।

ବୁଢ଼ୀ ମାଆ ମୁହଁ ଧୋଇ ତୋଳିଲାଣି ଫୁଲ

ହରିନାମ ଭଜି ଭଜି କାଟେ ତା'ର ବେଳ ।

ଶୁଭିଲାଣି ହମ୍ବାରଡି ଗୁହାଳ ଭିତରୁ

ପ୍ରଭାତର ଆଗମନ ହୋଇବା ଆଗରୁ ।

ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ୱେଷଣ ପାଇଁ ଉଡିଯିବେ ବୋଲି

ବସାମଧ୍ୟେ ଚାହିଁଲେଣି ପକ୍ଷୀ ଆଖି ଖୋଲି ।

ଉଇଁବାକୁ ଦିବାକର ହୋଇଲେଣି ସଜ

ବୁଣିଦେବେ ଧରାପୃଷ୍ଠେ ତାହାଙ୍କର ତେଜ ।

କେଡେ ମନଲୋଭା ସତେ ଗ୍ରାମେ ସେହି ଦୃଶ୍ୟ

ପ୍ରଭାତ ପୂର୍ବରୁ ବାଣ୍ଟେ ପ୍ରତି ଓଠେ ହସ ।