ନୁହଁ ତୁହି ସାନ

ପଡ଼ି ଉଠି ଉଡ଼ି ଶିଖନ୍ତି ଶାବକ

   ପକ୍ଷୀ କି ଶିଖିବ ଉଡ଼ା,

ଟିକି ଟିକି ଫୁଲ  ସମ୍ଭାରେ ହୁଅଇ

   ଆଦରର ଫୁଲ ତୋଡ଼ା ।

ଅଭିମାନ ଆଉ  କରନା ଜୀବନେ

   ହାରିଗଲ କହି କାହିଁ ,

ପରମ ବିହାରୀ  ପାଦେ ଆଶ୍ରା କର

   ପାରି ହେବ ଆଶା ନଈ।

ଛୋଟମନ ଦିନେ ମୋଟା ହୋଇଥାଏ

   ମନମୋଟା କରନାହିଁ ,

ନିଷ୍ଠା ରଖିଥିଲେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଉପାର୍ଜନ

   ହାତେ ଗଢ଼ ହୋଇଥାଇ ।

ଯେତେ ରଥିଗଲେ ସ୍ଵଂୟ କୀର୍ତ୍ତି ରଚି

   ସକଳ ନିଉନ ଥିଲେ,

ଵିକଳ ହୋଇଲେ କିଛି ନ ମିଳଇ

   ଧୀର ପାଣି ଶିଳା ଟାଳେ ।

ବୋଧକର ମନ ନୁହଁ ତୁହି ସାନ

    ପାରିବୁ ସକଳ ଜିଣି,

ଫୁଟିଲା ଫୁଲକି ଫୁଟେ ଆଉଥରେ

   ହେବୁ ତୁ ଜଗତେ ମଣି ।