ନିଜ ରାସ୍ତା ମୁଁ ଖୋଜୁଛି !

ନିଜ ରାସ୍ତାରେ ମୁଁ କଣ୍ଟା ବିଛେଇଲି ଫୁଲର ଶେଜରେ ଚାଲିବି ବୋଲି !

ସେଇ ଫୁଲ ସବୁ କର୍ତ୍ତା ହୋଇଗଲେ ପାଦରୁ ରକତ ପଢିଲା ଝରି !!

ନିଜ ଗୋଡେ ନିଜେ କୁରାଢି ମାରିଲି ଭାବିଲି ରକତ ଝରେ ତା ଗୋଡୁ !

ଆହତକୁ କେତେ ଚାପିବି ଭାବୁଛି ଲୁହ ଝରେ ମୋର ହୃଦୟ କୋଣୁ !!

ଲୁହ ଦେଇ ହସ ମାଗିଲି ସିନା ମୁଁ ହସ ମୋ ପାଇଁକି ସାତ ସପନ ।

ସୁଖ ହଜିଗଲା ଦୁଃଖର ହାଟରେ ବାନ୍ଧିଲି ଗଣ୍ଠିଲି ବୁଝେଇ ମନ !!

ନିଜ ରାସ୍ତା ନିଜେ ହଜେଇ ପଚାରେ ମୋ ରାସ୍ତା କିଏ ସେ ଦେବ ବତେ

ଜାହାଜ ମୂଲ ମୁଁ କରୁଅଛି ଯାହା ଆସିଥିଲି ତ ପତର ଗୋଟେଇ !!

ମୃତ୍ୟୁଠୁ ଜୀବନ ଉଧାର ଆଣିଲି ଭାବିଲି ଫେରସ୍ତ କରିବି ନାହିଁ !

ଅକେଇ ଦିନର କୁଣିଆଁ ଏଠେଇ ତିନି ଦିନ ପାଇଁ ସମୟ କାଇଁ ??

ରାତିର ସପନ ସତ ଭାବି ନେଲି ପାହାନ୍ତାରେ ଫାଟିଗଲା ଫସର !

ମରୀଚିକା ପଛେ ଗୋଡେଇ ଧାଉଁଛି ଶୋଷ ମାରିବାକୁ ଡାକେ ଶ୍ରାବଣ !

ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ କରେ ମୁଁ ଏଠାରେ କେହି କେବେ ଜମା ଶୁଣିବେ ନାହି

ଦୂରରେ ଦୂରରେ ରହିଲେଣି ସବୁ ମିଛୁଆ ରାଧୁଆ ଗପ ଶୁଣେଇ !!

ନିଜ କଲା କର୍ମ ଭୁଲି ଯାଇଛି ମୁଁ ଭାଗ୍ୟକୁ କେବଳ ଦୋଷ ଦେଉଛି !

ଆପଣା ହାତରେ ଜିଭ କାଟିଦେଇ ପରକୁ ଯା ଆପରାଧ କରୁଛି !!