ନାଉରିଆ

ନାଉରିଆ ସାଜି ବାହିଦିଅ ପ୍ରଭୁ 

ଜୀବନ ନାଆଟି ମୋର,

ଅଥଳ ସାଗରେ ପାପ ଭଉଁରୀରେ

ନାଆ ଝୁଲେ ବାରମ୍ବାର ।।

କୁଳମଣି ଆହେ କୂଳରେ ଲଗାଅ

ମଝି ଦରିଆରେ ନାଆ,

ଜୀବନେ ଅର୍ଜିତ ପାପର ପଙ୍କରେ

ପଙ୍କଜଚରଣ‌ ସାହା ।।

ଝଡଝଞ୍ଜା ଆସି କରେ ଟଳମଳ

ନାଆ ମୋର ଯିବ ବୁଡି,

ଆସ ଭକ୍ତବନ୍ଧୁ ସାଜି ନାଉରିଆ

ଭିକ୍ଷା କରେ ପାଦେ ପଡି ।

ପ୍ରାଣ ପକ୍ଷୀ ମୋର ଉଡ଼ାଇ ଦିଅହେ

ପ୍ରାଣନିଧି‌ ପ୍ରାଣେଶ୍ଵର,

ମାଟି ଘଟ ମୋର ମାଟିରେ ମିଶିବ

ଆତ୍ମା ଯିବ ନିଜ ଘର ।।

ମୁକ୍ତ ପ୍ରାଣ ଉଡେ ଆନନ୍ଦରେ

ଆସ୍ଵାଦିଣ ନାମ ରସ,

ଆତ୍ମା ଲୀନ ହେବ ପରମାତ୍ମା ସଙ୍ଗେ 

ଛିଡାଇଣ ମୋହ ଫାଶ ।।