ନାଶ କର ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ

କାହିଁକି ପ୍ରଭୁ ହେ ନୀରବ ରହିଛ

ପାପ ଅନ୍ୟାୟକୁ ଦେଖି

ହୃଦୟେ ତୁମର ବ୍ୟଥା କି ହେଉନି

ଲୁହ ଝରାଉନି ଆଖି ।

ତୁମେ ତ ଗଢିଛ ନାରୀ ପୁରୁଷଙ୍କୁ

ସୃଷ୍ଟି ସରଜନା ପାଇଁ 

ସମ ସନମାନ ସମ ଅଧିକାର

ସମ ଭାବେ ବାଣ୍ଟି ଦେଇ ।

ତଥାପି କାହିଁକି ଆମ ସମାଜରେ

ନାରୀ ଅବହେଳା ହୁଏ

ସତେକି ଶିକୁଳି ବନ୍ଧା ହୋଇ ପାଦେ

ନାନା ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ସହେ ।

ବଳାତ୍କାର ପରି ଘୃଣ୍ୟ ଆତଙ୍କରେ

ଆତଙ୍କିତ ନାରୀଜାତି

ସୁରକ୍ଷାର ବାଟ ଅବରୁଦ୍ଧ ହୋଇ

ଲୋପ ପାଇଅଛି ଶାନ୍ତି ।

ଜଗତ ରକ୍ଷକ ହୋଇ ଯଦି ପ୍ରଭୁ

ନିସ୍ତାରିବ ନାହିଁ ପାପ

ଭାବିବୁକି କୁହ ନାରୀ ଜନ୍ମ ସତେ

ଆମପାଇଁ ଅଭିଶାପ ।

ସୃଷ୍ଟି ରକ୍ଷାକାରୀ ଧରାଧାମେ ନାରୀ

ଆଜି କିନ୍ତୁ ସତ୍ତାହୀନ

ସମାଜ ବୁଝେନା ନାରୀର ଜୀବନ

ଅବା ତା'ର ଅବଦାନ ।

ନର ପିଶାଚର ଶକ୍ତ ପଞ୍ଝାରେ

କବଳିତ ନାରୀ ପ୍ରାଣ

ଚକ୍ର ପେଶୀ ପ୍ରଭୁ ଦାନବ ଜାତିକୁ

ନାଶ କର ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ।

ହରିଦିଅ ସର୍ବ କଷଣ ନାରୀର

ପାପ ହେଉଯାଉ ନାଶ 

ସଙ୍କଟ ବିହୀନ ହେଉ ତା' ଜୀବନ

ଓଠେ ଭରିଦିଅ ହସ ।