ମୂଳ ବୀଜ

ଜୀବନର ପଥେ ଧରିଥା ମୂଳକୁ

ପାରିବେନି କେ ହଲେଇ,

ଭାଙ୍ଗି ଦେବେ ପଛେ ଶାଖା ପତ୍ର ଯେତେ

ନ ପାରିବେ ଉପୁଡ଼ାଇ,

ବୀଜକୁ ହାତରେ ଧରି ଥିବୁ ଦୃଢ଼େ

ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ରହିଥିବୁ,

ଦାରୁ ରୂପେ ଦିନେ ପାଇବୁ ଆସରା

ଫୁଲ ଫଳ ଭରି ଭବୁ ।