ମୋ ଟିକି ଉଆସ

ସଂସାରେ ମୋର ଟିକି ଉଆସ

ସୁଖରେ ରଖିଛି ମୋତେ,

ଦୁଃଖଟି ନାହିଁ କରୁଛି ବାସ

କରିଛି ତିଆରି ହାତେ ।

ନଡା ଛପର ଉପରେ ତା'ର

ବାଉଁଶ ରୁଅରେ ଯୋଡ଼ା,

ମଝିରେ ମାତ୍ର ମେରି ଖୁଣ୍ଟଟି

କଡରେ ପାରିଆ ଛିଡା ।

କାଠେ ତିଆରି କବାଟ ଖଣ୍ଡ

ଝାଟିମାଟି ତା' କାନ୍ଥ,

ଯତନେ ମୁହିଁ କରିଛି ଥାକ

ସଜାଡି ରଖିଛି ଗ୍ରନ୍ଥ ।

ମଟାଳ ମାଟି ଚିକିଟା ଅତି

ଚଟାଣେ ଦେଇଛି ଲେପ,

ଭାରି ଆନନ୍ଦେ ଯାଉଛି ଶୋଇ

ପକେଇ ଖଣ୍ଡିଏ ସପ ।

ବହୁ ଶୀତଳ ଦେହଟି ତା'ର

କେବେ ବି ଦେଇନି ବାଧା,

ବରଷା, ଖରା ନାହିଁ ତା' ଡର

ଗଠନେ ସେ ସାଧା, ସିଧା ।

ପରିବାର ମୋ ନିଶ୍ଚିନ୍ତେ ଏଠି

କାଟେ ସରଳ ଜୀବନ,

ଆଶ୍ରିତ ମଧ୍ୟେ ସୁରକ୍ଷା ଦେଇ

ମୋ ପାଇଁ ହୁଏ ମହାନ ।