ମୋ ସଂସାର

ଲକ୍ଷେ ଶ୍ରାବଣକୁ ପିଠେଇ ଦେଇଚି

ଦି' ମୁଠା ଚାଉଳ ପାଇଁ ।

ମୋ ଆଖିର ଲୁହେ ଦେଖୁଚି ପ୍ରିୟା ମୁଁ

ତୁମଠୁ ଦୂରରେ ରହି ।।

ଉଦାସ ଗୋଧୂଳୀ ମନ ତଳେ ଥିଲା

ଲାଲିମା ଭରା ମୁରୁଜ ।

ଦୁଇଟି ଆତ୍ମାର ଅସ୍ତମିତ ହୁଏ

ଅସ୍ତରାଗର ସୁରୁଜ ।।

ଶିଶୁ ଶାବକଙ୍କୁ ବଡ କରିବାକୁ

ସମୟ ସହିତ ମିଶି ।

ରଂଗ ଭରିଦେବା ଜୀବନର ଛତ୍ରେ

ଦୁନିଆଁ ବୁକୁରେ ହସି ।।