ମୋ ମାଆ

ତୁ ମୋତେ ଆଣିଛୁ ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଠକୁ

କେତେ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା ସହି

କେତେ ପୂଜା ,ଓଷା,ବ୍ରତ, ଉପବାସ

କରିଛୁ ମୋ ପାଇଁ ତୁହି ।

ଏଇ ଦୁନିଆରେ ତୁ ହିଁ କେବଳ 

ବୁଝିପାରୁ ମୋର ମନ

ମୋ ଅଳି ଅଝଟ ରାଗ ରୁଷା ଆଉ

ମୋର ଯେତେ ଅଭିମାନ ।

ଯେତେ ଦୋଷ କଲେ କରିଦେଉ କ୍ଷମା

ଭାବି ଛୋଟ ଶିଶୁଟିଏ 

ସୁଝିପାରିବିନି କେବେ ତୋ ଋଣ ମୁଁ

ଏ ଜୀବନ ଥିବା ଯାଏଁ ।

କାଳିଆ ଠାକୁର ପାଖରେ ମୋହର

ଏତିକି ମାତ୍ର ବିନତି

ତୋ ପଣତ ଛାଇ ମୋ ମଥା ଉପରେ

ରହିଥାଉ ଯେ ଏମିତି ।

ସୁସ୍ଥ ଓ ନିରୋଗ ରହିଥାଆ ସଦା

ଓଠୁ ଝରୁଥାଉ ହସ

ତୋ ହସରେ ଆମ ଘର ହସୁଥାଉ

ଏମିତି ବରଷ ମାସ ।