ମୋ ଜୀବନ ପଛେ ନର୍କେ ପଡ଼ିଥାଉ

ମହତ ଲୋକଙ୍କ ମହତ ବାଣୀ ରେ

   ରହି ଥାଏ ସମ୍ମୋହନ,

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ସେ ମହତ ବାଣୀ

   ହେଉଥାଏ ଗୁଞ୍ଜରଣ ।।  ୧

ସେହିପରି ସନ୍ଥ କବି ଭୀମ ଭୋଇ

   ମହତ କାମନା କରି

ଦୁନିଆଁ ର ମାର୍ଗ ଦର୍ଶକ ସାଜିଲେ

   ମହତ କର୍ମ ଆଚରି ।। ୨

ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଆରତ ଦୁଃଖ ଅପ୍ରମିତ

   ଦେଖୁଦେଖୁ କେବା ସହୁ,

ମୋ ଜୀବନ ପଛେ ନର୍କେ ପଡ଼ିଥାଉ

    ଜଗତ ଉଦ୍ଧାର ହେଉ ।। ୩

ଏଭଳି ମହତ ହୃଦୟ ଯାହାର

   ମହତ ଯାର ଦର୍ଶନ,

ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଦୁଃଖରେ ସଦା ଯେ ବ୍ୟାକୁଳ

    କେତେ ମହାନ ସେ ଜନ ।। ୪

ଏପରି ଲୋକଙ୍କ ମୁଖର ବଚନ

   ମନ୍ତ୍ର ସମ ଶକ୍ତିଶାଳୀ,

ସେହି ବଚନ ର ଆଧାରରେ ଯୁଗ

   ଅନାୟାସେ ଯାଏ ଚଳି ।। ୫