ମୋ ଗାଁ ର ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସଂନ୍ଧ୍ୟା

 

ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ ମୋ ଗାଁ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସଂନ୍ଧ୍ୟା

ପ୍ରକୃତି ଶୋଭାରେ ଭରା

ଶାନ୍ତିର ସମୀର ବହେ ସୁଲୁସୁଲୁ

ଗାଇ ଗୀତ ଗାଆଁ ସାରା    ।

ମନ କିଣି ନିଏ ସୈାନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ର ଛିଟା

ମୋ ଗାଁ ର ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସଂନ୍ଧ୍ୟା

ଆଣିଦିଏ ମନେ ହରଷ ଯେ କେତେ

ମିଣ୍ଟାଇ ମନର କ୍ଷୁଧା    ।

ଧିରେଧିରେ ଯେତେବେଳେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସଂନ୍ଧ୍ୟା

ପାଦ ଚାପି ଚାପି ଆସେ

ମୋ ଗାଆଁ ସତରେ ମୁରୁକି ମୁରୁକି

ପାଗଳଙ୍କ ପରି ହସେ   ।

ତା ସାଥେ ପୁଣି ଆଣି ଆସେ ଯେବେ

ମୃଦୁ ମଳୟର ବାସ୍ନା

ଭୁଲି ହେଇଯାଏ ଦିନଟିଯାକର

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରୌଦ୍ରର ତୃଷ୍ଣା   ।

ଦିନସାରାର ଖରାତାତିରେ ମନ

ହୁଏ ଭାରି ଅସହାୟ

ଗୁଳୁଗୁଳି ସାଥେ ବହେ ଝାଳ ବୁନ୍ଦା

ବିକୃତ ଲାଗଇ କାୟ      ।

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଖରାର ଭୟରେ ପିଲାଏ

ଲୁଚିଥାନ୍ତି ଘର କୋଣେ

ଯେବେ ସଂନ୍ଧ୍ୟା ଆସେ ଶିତଳତା ନେଇ

ପୁଳକ ଆଣଇ ମନେ     ।

ପିଲାଙ୍କ ମନରେ ଖୁସିର ଜୁଆର

ଖେଳିଯାଏ ଅଗଣିତ

ଖେଳିବା ବୁଲିବା ନାଚିବା ଡେଇବାରେ

ରହିଥାନ୍ତି ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ      ।

ପୁଲାଏ ପୁଲାଏ ପକ୍ଷୀ ଦଳ ସବୁ

ମନ ଖୁସିରେ ଉଡ଼ନ୍ତି

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସଂନ୍ଧ୍ୟାର ଆଗମନରେ ସତେ

ଖୋଲା ଆକାଶେ ବୁଲନ୍ତି     ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସଂନ୍ଧ୍ୟା ରେ ନଈ ତୁଠ ଆମ୍ବ ତୋଟେ

ଭିଡ଼ ଜମେ ସତେ ବେଶି

ମନଟି ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ହୁଅଇ ଯେ କେତେ

ଚିନ୍ତା ଚେତନାକୁ ନାଶି      ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସଂନ୍ଧ୍ୟାର ମନଲୋଭା ଠାଣିକୁ

ଚାହିଁ ରହନ୍ତି ସଭିଏଁ

ମୃଦୁ ମଳୟର ଶାନ୍ତ ପରଶରେ

ମନ ପ୍ରାଣ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ     ।