ମୋ ବାପା

ସରଗଠୁ ବଳି ମୋ ବାପାଙ୍କ ମନ

ଅମାପ ତାଙ୍କର ସ୍ନେହ

ଜୋଛନାଠୁ ବଳି ଶୀତଳ ପରଶ

ଅପୂର୍ବ ମମତା ମୋହ ।

ବଜ୍ର ସମ ଶକ୍ତି ହୃଦୟରେ ରଖି

ତ୍ୟାଗ ବଳି ଦାନେ ଘର୍ମ

ସେହି ସ୍ବେଦ ବିନ୍ଦୁ ଢାଳି ଦିଏ ମଧୁ

ସନ୍ତାନର ବୁଝି ମର୍ମ ।

ପିତାଙ୍କ ସାହାସ ଅଭୟ ପ୍ରଦାନେ

ସନ୍ତାନ ନିଶ୍ଚିନ୍ତେ ସୁପ୍ତ

ପିତାଙ୍କ ଆଶୀଷେ ଭବିଷ୍ୟ ଉଜ୍ଜଳ

ଦୁଃଖ ହୋଇ ଯାଏ ଲୁପ୍ତ ।

କେବେ ଆସେ ଦୁଃଖ ଜ୍ଞାତ ହୁଏ ନାହିଁ

ଯଦି ପିତା ଥାନ୍ତି ଘରେ

ମୋ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦ ଯଦି ଆସେ କେବେ

ପିତା ହାତ ଥିଲେ ଶିରେ ।