ମନ

ମନ ଏକ ଫୁଲର ବଗିଚା

ଯେଉଁଠି ଫୁଟୁଥାଏ ଫୁଲ ବାରମାସି...

ମନ ଏକ ପାହାଡି ଝରଣା

ଯେଉଁଠି ଧାଉଁଥାଏ ଇଛାର ହରିଣ

କୂଳ କିନାରା ନପାଇ.....

ମନ ଏକ ଶୂନ୍ୟତାର ଭାଷା

ତାକୁ କେହି ନପାରନ୍ତି ଜାଣି....

ମନ କେବେ ଆକାଶି କୁଶୁମ

କେବେ ପାହାନ୍ତି ସପନ

କେବେ କରେ ଅଭିନୟ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ...

ନା ତୁ ହସିପାରୁ ନା କାନ୍ଦିପାରୁ

ତୁତ ଏକ ମରୁ ମରୀଚିକା

ସହଜେ ନ ଦେଉ ଧରା...

ତୁତ ଏକ ଆକାଶର ପରୀ

ଉଡୁଥାଉ ସଦା ଡେଣା ମେଲେଇ.....