ମଝି ଫର୍ଦ୍ଦ

ନିର୍ଧୁମ ବୈଶାଖର ଦ୍ବିପ୍ରହରରେ ,

ବହି ଦିଆନିଆର ଆସର ଭିତରେ ,

ମଝି ଫର୍ଦ୍ଦରେ ଲୁଚି ରହିଥିବା ଗୋଲାପ ଫୁଲଟିର ଶୁଖିଯାଉଥିବା କାହାଣୀଟି ,

ଇଣ୍ଟରନେଟର କୋଳାହଳ ଭିତରେ କେବେଠାରୁ ଝଡି ଗଲାଣି ।

ଆଜି ମରୀଚିକା ପାଲଟିଛି ଜୀବନର ନଈ ବାଲି ।

ମାନବିକତାର ଜୁଇ ତଳେ ଛଟପଟ ହେଉଛି ସ୍ଵପ୍ନରେ ଧାଉଁଥିବା ସୁନା ହରିଣୀ ।

ମୃଦଙ୍ଗ ବଜେଇ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ କରୁଛି ସମାଧି ତଳର କଙ୍କାଳ ।

ଡିଜେଲ ଗନ୍ଧ ସହ ମିଶିଯାଉଛି ଆମ ଗାଁ ଆମ୍ବ ବଉଳର ବାସ୍ନା ।

'ତୁମ' ଆଉ 'ମୋ' ଭିତରେ ସଜାଡି ହେଉନି ଆଉ

'ଆମ'କୁ, ଆମ ସ୍ଵପ୍ନକୁ, ଆମ ପୃଥିବୀକୁ ।

ସବୁକିଛି ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ପଡିଛି ।

ଆତ୍ମା , ଶରୀର , ମାଟି , ଆକାଶ ସବୁକିଛି ।

ପ୍ରତିଦ୍ଵନ୍ଦୀ ସାଜିଛି କଇଁଫୁଲ ଆଜି , ବୁଝି ପାରେନାହିଁ ପୁନେଇଁ ଜହ୍ନର ଭାଷା ।

କୋଇଲିଟା ବି ପଚାରେ , କାଉ ବସାର ଭଡା କେତେ ?