ମହଦାନୀ ବର୍ଷା

ନାଶି ନିଦାଘ ହାହାକାର

ଦିଏ ଅମୃତ ଅଭିସାର...!

ଶୁଷ୍କ ଜୀବନ୍ତ କିଶଳୟେ

ଚାତକ ତୃପ୍ତ ତା'ର ତୋୟେ...!

ଢାଳଇ ପୁଲକ ଚଇତି

ତା' ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ମୋ ଲାଗି ସ୍ମୃତି !

ଗ୍ରୀଷମ କଲା ସର୍ବସ୍ୱାନ୍ତ

ବରଷା କରିଣ ଜୀବନ୍ତ

ସର ତଟିନୀ ପୂର୍ଣ୍ଣଗର୍ଭା

ନଭେ ଜୀମୂତମାଳା ବିଭା !

ଦେଖି ତା' ଶିଖୀ ପୁଚ୍ଛ ଟେକେ

ପରାଣ ଦେଖଇ ଉତ୍ସୁକେ

ମଣ୍ଡୁକ ଶୁଭେଚ୍ଛୁ ପରାଏ

ମହୀ ଆସନୁ ଉଚ୍ଚେ ଡିଏଁ

ଦିଏ ମାଟିର ଭିଜା ବାସ୍ନା

ପ୍ରାଣବନ୍ତରେ ନାଶ ତୃଷ୍ଣା !

ସତେ ଅବା ସେ ମହାଦାନୀ

ବୃଦ୍ଧି କରେ ଘଞ୍ଚ ବନାନୀ...!

ଦକ୍ଷିଣା ସମ ସ୍ମୃତି କେତେ

ଅମାପ ଦାନର ସଙ୍ଗତେ ।

ନୁହେଁ ଏ ବାରି ବରଷିଣ

ନଭରୁ ଅମୃତ ସିଞ୍ଚନ ।।