ମାୟାବିନୀ ଅନ୍ଧକାର

ବଡ ଅସମାହିତ ପ୍ରଶ୍ନ ଏଇ

ଅନ୍ଧାର ଓ ଆଲୁଅର ଖେଳ

କିଏ କୁହେ ଅନ୍ଧାର ତ

କିଏ କୁହେ ଆଲୁଅ ଟି ଭଲ I

ଆଲୁଅରେ ଦେଖାଯାଏ ସମଗ୍ର ପୃଥିବୀ

ଅନ୍ଧାରରେ ଆଖିବନ୍ଦ କଲେ

ଦେଖିହୁଏ ପ୍ରିୟତମ ଅନ୍ଧାରର ଛବି I

ସେଇଥି ପଇଁ ମୁଁ ବୋଧେ

ଅନ୍ଧାରକୁ ଏତେ ଭଲପାଏ

ଅନ୍ଧାରରେ ଆଖିବୁଜି

ନିଜ ଛବି ନିଜେ ଦେଖୁଥାଏ I

କେଉଁଦିନ ଅନ୍ଧାର ମୋ ପ୍ରିୟ ହେଲା

ଜଣାନାହିଁ ମୋତେ

ଦେଖୁନ କେମିତି ଅନ୍ଧାର ଟିକିଏ ପାଇଁ

ଦ୍ୱାରେ ଦ୍ୱାରେ ବୁଲି ହାତ ପାତେ I

ସେଥିପାଇଁ ଭିକ୍ଷାଥାଳ ହାତେ ମୁଁ ଧରିଛି

ଅନ୍ଧାର ଟିକିଏ ପାଇଁ

ଦ୍ୱାରେ ଦ୍ୱାରେ ଭିକ୍ଷା ମୁଁ ମାଗୁଛି,

ଅନ୍ଧାର ଟିକିଏ ଦିଅ ମୋ ଆଖିରେ

ମୁଁ ଆଜି ମୋ ଭିତରେ ନିଜକୁ ଖୋଜୁଛି I