ମାଆ

ମା ' ଠୁ ମଧୁର 

ନାହିଁ ଆଉ ଡାକ

ଏ ମହୀମଣ୍ଡଳେ କିଛି ।

ମା ' ଠୁ ସେନେହି

ନାହିଁ ଆଉ କେହି

ଦିଅ ପଛେ ଜଗତ ଘାଣ୍ଟି ।

ମମତାମୟୀ ସେ କରୁଣାର ବିନ୍ଦୁ

ବିନା ସ୍ବାର୍ଥରେ ଢାଳି ଯାଏ 

ପ୍ରେମର ସିନ୍ଧୁ ।

ସହି ସବୁ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ

ଢାଙ୍କି ରଖେ ତାଅଂଶକୁ

ସେନେହ ଭରା ପଣତ କାନିରେ ତାର ।

ସନ୍ତାନ ମୁହିଁରେ ତା

ହସ ଆଣିବାକୁ ପୃଥିବୀ ସାଜି 

ସହିଯାଏ ସବୁ ଯାତନା ।

   

ମେଘ ସାଜି ଭିଜେଇ ଦିଏ 

ସେ ତାର ପ୍ରେମ ବର୍ଷାରେ,

ନିଜେ ପଛେ ଭାସି ଯାଉ

 ଝଡ ବାତ୍ୟାରେ ।

ଏତେ ସେନେହି ମମତାମୟୀ

 ସେ କେବଳ ମା ' ହିଁ 

 ହୋଇ ପାରେ ବନ୍ଧୁ

 ମା' ମୋ ମାଆ ।