ମାଆ

ମାଆ ତୁହି   

   ମୋର ପାଇଁ   

      ମମତାର ମନ୍ଦିର,

ମାଆ ତୁହି

    ମୋର ପାଇଁ 

        ସେନେହର ସାଗର ।

ସୁଖେ ଦୁଃଖେ

    ସାହା ମୋର

      ସ୍ନେହମୟୀ ଜନନୀ,

ମାଆ ତୁହି

    ମୋର ପାଇଁ

        ପ୍ରେରଣା ପ୍ରଦାୟିନୀ।

ଦୁନିଆଁକୁ

    ଆଣିଛୁ ତୁ

        ଜୀବନ ପ୍ରଦାୟିନୀ,

ଦଶମାସ

    ଦଶଦିନ

        ତୋର ଗରଭେ ଧରି

ଦେଇଅଛୁ

   ଜନମ ତୁ

     କଷଣ ସହ୍ୟ କରି ।

ତୋକୋଳର

     ଝୁଲଣାରେ

        ଝୁଲାଇଛୁ ତୁ କେତେ

ତୋ ଛାତିରୁ 

      କ୍ଷୀର ଦେଇ

          ବଢାଇଛୁ ତୁ ମୋତେ ।

କେତେ ରାତି

      ଉଜାଗରେ

         ମୋ ପାଇଁ ତୁ କାଟିଛୁ 

ମୋ ପରିସ୍ରା

     ଝାଡାରେ ତୁ

         କେତେ ଘାଣ୍ଟି ହୋଇଛୁ ।

ଇଏ ବାପା

    ଇଏ ଅପା

        କହି ଦେଲୁ ଚିହ୍ନାଇ,

ହାତେ ଧରି

    ଚାଲିବାକୁ

       ଦେଲୁ ମୋତେ ଶିଖାଇ ।

ଅବାଟରେ

    ଗଲେ ମୁହିଁ

        ନେଉ ବାଟ କଢେଇ,

କାନଧରି

   ଗୋଟି ଗୋଟି

       ଦେଉ ତୁହି ବୁଝାଇ ।

ମୋଦେହରେ

     କଣ୍ଟାଟିଏ

        ଫୋଡିବାକୁ ଦେଇନୁ,

ସବୁଦୁଃଖ

   ନିଜେ ଭୋଗି

       ମୋତେ ଦୁଃଖ ଦେଇନୁ ।

    

  ତୁହି  ମୋର

      ଶିକ୍ଷାଦାତ୍ରୀ

           ପ୍ରେରଣାର ତଟିନୀ

  ସ୍ବର୍ଗଠାରୁ

     ଗରୀୟସୀ

         ସ୍ନେହମୟୀ ଜନନୀ ।

ତୋ ପଣତ

     କାନି ତଳେ

         ଥିଲେ ମୋ ଭୟ ନାହିଁ

ତୋ ଚରଣ

     ଧୂଳି ଏକା

        ଲୋଡା ସଦା ମୋପାଇଁ ।

ଦୁନିଆର

    ସବୁଲୋକ

       ଆସନ୍ତି ନେବାପାଇଁ

ତୁହି ଏକା

    ଆସିଥାଉ

       କେବଳ ଦେବାପାଇଁ ।

ସବୁ ଲୁହ

   ପିଇଯାଉ

       ମୋ ମୁଖେ ହସପାଇଁ

 ତୋ ଆଶିଷ

     ଲୋଡା ମୋର

        ବିପଦୁ ରକ୍ଷାପାଇଁ ।

ଦୁନିଆରେ 

    ସବୁଠାରୁ

        ତୁହିଲୋ ମହିୟସୀ

ମୋର ପାଇଁ

     ଦେବୀ ତୁହି

         ସ୍ବର୍ଗଠୁ ଗରିୟସୀ ।

ମାଆ ତୁହି

    ମୋର ପାଇଁ

        ଜୀବନର ଆଦର୍ଶ

ଜୀବନରେ

     ସଫଳତା

        ଦିଏ ତୋର ଆଶିଷ ।

ତୋର ପରି

     ଦୁନିଆରେ

        ଆଉ କେହି ନାହିଁ

ମୋ ପାଇଁ ତୁ

    ରାଜ ରାଣୀ

        ତୋ ଉପମା ନାହିଁ ।

ତୁହି ମୋର

     ସୁପର୍ହୀରୋ

        ଆଶିଷ ପ୍ରଦାୟିନୀ

ତୋର ପାଦେ

     ପ୍ରଣମଇ

        ପ୍ରେରଣା ପ୍ରଦାୟିନୀ ।