ମାଆ ସାରଳା

ଭୂବନମୋହିନୀ କଲ୍ୟାଣମୟୀଗୋ

   ଆଶିଷ ଯେ ଝରି ଆସେ,

ସୂରୁଜ ଉଇଁଲେ ତୁମ ଅଗଣାରେ

   ସୁନେଲି କିରଣ ଭାସେ |

ତୁମେ ମାଆ ସାରଳା ଜଗତେ ବିରଳା

   ଶୋଭାମୟୀ ଦିବ୍ୟାସତୀ,

ପ୍ରକୃତି ସ୍ୱରୂପା ଭକ୍ତ ବିମୋହିତା

    ତୁମେ ଉତ୍କଳ ଭାରତୀ |

କେଉଁ ଯୁଗରୁ ଯେ ରହିଛ ଝଙ୍କଡ଼େ

    ପୁରlଣରେ ଲେଖାଅଛି,

ତୁମେ ବିଦ୍ୟାଦାତ୍ରୀ ତୁମେ ମାଆ ଲଷ୍ମୀ

    ତୁମେ କାଳୀ, ସରସ୍ୱତୀ |

ଓଡ଼ିଶାରେ ଅଛି ଅଷ୍ଟ ଶକ୍ତିପୀଠ

    ତନ୍ମଧ୍ୟରେ ତୁମ ପୀଠ,

ଶାକ୍ତ ଓ ବୈଷ୍ଣବ ତୁମଙ୍କୁ ପୂଜନ୍ତି

    ତୁମେ ପରା ଦେବଇଷ୍ଟ |

ପୁରାଣ କହେ ଯେ ଦକ୍ଷ ପ୍ରଜାପତି

     ସତୀ ଦେହ ଜାଳିଦେଲେ,

କୋପାବିଷ୍ଟ ଶିବ ପତ୍ନୀ ଦଗ୍ଧ ଅଙ୍ଗ

     କlନ୍ଧେ ଧରି ବୁଲୁଥିଲେ |

ଯେଉଁ ଯେଉଁ ଠାରେ ସତୀ ଦଗ୍ଧ ଅଂଶ

     ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ ପଡୁଥିଲା,

ଶକ୍ତିପୀଠ ଭାବେ ହୋଇ ପରିଚିତ

     ତନ୍ତ୍ରେ ପୂଜାପାଠ ହେଲା |

ସତୀଙ୍କର ଜିହ୍ୱା ଝଙ୍କଡ଼େ ଖସିଲା

     ଦୁର୍ଗା ମା ସାରଳା ହେଲେ,

ବିଦ୍ୟାଦାତ୍ରୀ ହୋଇ ଜଗତ କଲ୍ୟାଣେ

      ମନ୍ଦିରରେ ବିରାଜିଲେ |

ମହାଭାରତର ପୃଷ୍ଠାରେ ଶୋଭିତା

      ତୁମ ଗାଥା ଅଛି ଲେଖା,

ବୁଢା, ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ନଦୀତୀରେ ଥିଲ

      ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ଅବଲୁପ୍ତା |

ପ୍ରମାଣିତ କରେ ତୁମରି ଐତିହ୍ୟ

      ହୁଏନସାଙ୍କ ବିବରଣୀ,

ତିର୍ତ୍ତୋଲକୁ ସିଏ ତିରିତୋଲ କହି

      ଇତିହାସେ ଗଲେ ଭଣି |

ଆଦିକବି ଭକ୍ତ ସାରଳା ଦାସ ଯେ

      ମାତୃକୃପା ଲଭିଥିଲେ,

ମହାଭାରତ ଯେ ସୃଜନୀ ତାଙ୍କର

      ଓଡ଼ିଆରେ ଲେଖିଥିଲେ |

କେତେ କବି କେତେ ପାଲା ଗାୟକ ଯେ

       ତାଙ୍କରି ଶରଣ ତଳେ,

ମାଆ ସାରଳାଙ୍କ କୃପା ନମିଳିଲେ

       ଭାଷା ଆସିବନି ଭଲେ |

ଝଙ୍କଡ଼େ ସୁଦୃଶ୍ୟ ମନ୍ଦିରେ ଶୋଭିତ

        ସାରଳାଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି,

ସହାସ୍ୟ ବଦନେ ବୀଣା ଓ ପୁସ୍ତକ

        ଘଣ୍ଟି ହସ୍ତେ ଧରିଛନ୍ତି |

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦେବୀ ସେ ଭକ୍ତ ମନଜାଣି

        ଦେଇଥାନ୍ତି ବର ବାଛି,

ଜନନୀ ପରି ସେ ସନ୍ତାନ ଦୁଃଖକୁ

       ବୁଝନ୍ତି ଯେ ନିତିପ୍ରତି |