ମାଆ ପାଇଁ ପଦେ

ମାଆ ମୋର ଅଟେ ଜୀବନ୍ତ ଠାକୁର

ଯା ପାଦେ ସରଗ ସୁଖ

ପାଦ ତଳେ ଗୋଟେ ନମସ୍କାର କଲେ

ଭୁଲିଯାଏ ସବୁ ଦୁଃଖ ।

ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ସାକ୍ଷାତ ପ୍ରତିମା ସ୍ବରୂପ

ଧରାଧାମେ ଅବତରି

ସନ୍ତାନ ପାଖେ ସେ ଅମୃତମୟୀ

ଦିଏ ସ୍ନେହ ମମତା ଢାଳି ।

ବିପଦ ଆପଦେ ରକ୍ଷାକବଚ ସେ

କଷ୍ଟ ସହେ ବାରମ୍ବାର

ସନ୍ତାନ ସୁଖେ ସୁଖୀ ହୋଇଥାଏ

କରି ଦୁନିଆକୁ ପର ।

କରୁଣାମୟୀ ସେ ଦୟାର ସାଗର

ନଥାଏ ପାଖେ ପର ଆପଣା

ସଭିଙ୍କୁ ନିଜର କରୁଥାଏ ନିତି

ସହି କେତେ କେତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ।

ମନ କଥା ସବୁ ଜାଣିପାରେ ଚିତ୍ତେ

କହିବାକୁ ପଡେ ନାହିଁ

ତିଳ ତିଳ ଜଳେ ସଭିଙ୍କ ସକାଶେ

ଭଲପାଏ ହୃଦୟ ଦେଇ ।

କି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବି ମାଆର ସ୍ବରୂପ

ଶବ୍ଦରେ ବଖାଣି ପାରେନି

ମୁର୍ଖ ଅବୋଧ ମୁଁ ଏତିକି ଜାଣଇ

ମୋ ମାଆ ପାଖେ ସରଗ ଭୂଇଁ ।

ଯଦି ମଲାପରେ ମଶାଣି ଭୁଇଁରେ

ପାଉଁଶ ଟିକିଏ ହୁଏ

ପବନରେ ଉଡି ଉଚ୍ଚ ସ୍ଵରରେ କହିବି

ମୋ ମାଆକୁ ମୁଁ ଭଲପାଏ ।