ମା ଓ ମମତା

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିର ଅପୂର୍ବ ସୃଷ୍ଟି,

ମା'ର ମାତୃତ୍ବେ ପ୍ରେମର ବୃଷ୍ଟି ।

ଦୟା କରୁଣାର ଅସୀମ ଧାରା,

ସ୍ନେହ, ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭରା ମୁକ୍ତ ପସରା ।

ଧରା ଠୁଁ ଅଧିକ ସେ ସର୍ବଂସହା,

ସନ୍ତାନ ଲାଗି ସେ ମଳୟ ବାଆ ।

ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି ତା' ସ୍ନେହ ପଣତ,

ସନ୍ତାନ ଲାଗି ସେ ଢାଳେ ପ୍ରେମାମୃତ ।

ତ୍ୟାଗର ପ୍ରତୀକ ଯୋଗୀ ଠୁଁ ବେଶୀ,

ପିଏ  ଆଜୀବନ ଲୁହକୁ ହସି ।

ମା ପାଦତଳେ ବୈକୁଣ୍ଠ ମିଳେ,

ମା'ଥିବା ଘର ସ୍ଵର୍ଗ ଠୁଁ ବଳେ ।

ମା'ର ମମତା କେ ପାରେ ମାପି,

ନମେ ମା ପାଦେ ସୁର,ନର,ତପି ।

ମମତାର ଡୋରେ ବାନ୍ଧେ ଜଗତ

ସଂସାର ଟା ପରା ମା' ଉଦ୍ଧୃତ ।